THEATER ~ Het eeuwig brandend vuur der liefde (***)
Minnevozen
is het eindproduct van een geslaagde samenwerking tussen het
Brusselse Ensemble Leporello, Angers Nantes Opéra en
Stradivaria. Leporello wordt gevormd door een keur aan Vlaamse,
Waalse en buitenlandse podiumkunstenaars. Dit Brusselse gezelschap
brengt totaaltheater waarin muziek-, tekst- en danstheater met elkaar
verweven zijn.
Minnevozen
draagt die huissignatuur uit en put zijn inspiratie dan ook uit
verschillende bronnen.
Vooreerst is het gebaseerd op Arlequin poli par l'amour, een stuk uit 1720, waarvan de plot de stereotiepen herhaalt zoals we die kennen van de andere liefdeskomedies van Marivaux. Ook hier gaat het om een verstoorde relatie tussen jonge geliefden die aan allerlei onheil, grilligheden en intriges het hoofd moeten bieden alvorens een lang en gelukkig leven hen toelacht.
Tegelijkertijd is Minnevozen muziektheater dat schatplichtig is aan La serva padrona (De meid de baas) van Pergolesi- ja, die van het Stabat Mater. Zijn opera buffa ofte komische opera zet commedia dell'arte figuren neer die uit het alledaagse leven gegrepen zijn.
Minnevozen
is een en al vrolijk gekwetter. De begeleiding door Barokensemble
Stradivaria volgt het spel van de acteurs op de voet en soms gaan de
violen met hen badinerend in dialoog. Of sopraan Julie Mossay en
bariton Yu-Hsiang Hsieh wandelen doodgemoederd doorheen het spel van
de acteurs en zingen hun aria's als overgang tussen de scènes.
Een
enkele keer zorgen de muzikanten voor een knipoog door plagerig een
herkenbaar modern melodietje in hun muzikaal discours te laten
binnensluipen.
Het duurt niet lang voor je als toeschouwer valt voor de uitvergrote speelstijl en binnengetrokken wordt in een sprookjeswereld van keukenmeidenromantiek, gespeelde naïviteit en clownerie. Sul-met-schapenkop van dienst is Danny Ronaldo (no offence intended). Ook zonder broer David in de buurt is hij genietbaar als schlemielige nitwit met het taalvermogen van een eendagskuiken. Annelore Stubbe speelt haar rol van verliefde meid Sylvina innemend en met flair. Mieke Laureys doet het goed als boze fee die een tweelingzuster lijkt van de Queen of Hearts ("Off with his head!") uit Alice in Wonderland.
De acteurs spelen in epoquekleren en dat geeft deze voorstelling een uitstraling waarvoor kostuumontwerpster Véronique Seymat een pluim verdient. Doordat Arlequin met voorgewende stunteligheid nogal wat uitkleedwerk verricht en maar al te graag onder de rokken van de dames duikt, is er heel wat technisch vernuft met wikkels en klittenband aan te pas gekomen om dit soort interactie zwierig te laten verlopen.
Minnevozen
zou ongetwijfeld beter tot zijn recht komen op een grotere scène.
Waar de acteurs noodgedwongen hun speelruimte met het orkest moeten
delen, snoert dat hun spel in. Dat is zonde voor een stuk dat
uitnodigt om breed in de bewegingspartituur te gaan .
Pet af
voor sopraan Julie Mossay, die twee dagen voor de première
moest inspringen om de zieke Ann De Prest te vervangen. Behalve dat
ze met de partituur in de hand zingt, is het niet te merken dat ze op
zo korte tijd de meubelen voor deze productie moest redden.
De voorstelling kreeg haar vuurdoop in Leuven waar een schoolvoorstelling voor 400 leerlingen gespeeld werd. Naar verluidt met succes, al deemsterde de aandacht een beetje weg bij de aria's. Anderzijds was iedereen op het einde weer helemaal bij de les, maar daar zit ongetwijfeld de gesmaakte finale voor veel tussen, als op een wel heel aantrekkelijke manier blijkt dat de fee niets meer te verbergen heeft.
Jan De Smet
DER GSCHICHTENTANDLER EINE UNTERHALTSAME THEATERBEGEGNUNG MIT ROMAN WUKETICH FÜR
DJDTHEATERGRUPPE 913 38 VON 38 SCHULJAHR 200910 MOLIÈRE «TARTUFFE»
EIN POLITISIERUNGSSCHRITT DES THEATERS WIE REAGIEREN DIE THEATER AUF
Tags: brandend vuur, liefde, eeuwig, brandend, theater