Ungmennadrápa in mikla
Sá eg þar fara á fund
fólk með glaða lund.
sátu um hverja stund
til að kela og kljást,
kyssa margur sást.
mátti trega og þjást.
Þar var Þórarinn
þybbinn forsprakkinn,
greindur garpurinn
giftist ekki um sinn.
Og svo Árni vor
á þar nokkur spor.
Pestarprófessor
prýðir rögg og þor.
(Þórarinn Kristjánsson Holti
Árn i Kristjánsson Holti)
Þar er Eggert einn
oft til happa seinn.
Stöðugt stíft sem teinn
stendur herrann beinn.
Er þar Einar Ká
ekki smart að sjá.
Létt framleiðir sá
ljóðin tær og blá.
(Eggert Ólafsson Laxárdal
Einar Kristjánsson Hermundarfelli)
Þar og Þórir er
þykir fylginn sér.
Löngum leggur sá
lúðuveiðar á.
Og Ketill kempan sú
er kann að stunda bú.
Heimaríkur hann
helst til virðast kann.
(Þórir Björgvinsson Flögu
Ketill Björgvinsson Kollavík)
Anna ung og hrein
er sem dúfa á grein.
Feita bráð sem fyrr
finna haukarnir.
Anna Aðalbjörg
ekki virðist körg.
Út í dufl og dans
dregur huga manns.
(Anna G. Jóhannesdóttir Gunnarsstöðum
Anna Aðalbjörg Sveinbjörnsdóttir Gunnarsstöðum)
Fríða glöð og góð
gengur ekki úr móð.
Þangað stendur stríð
stöðug biðlahríð.
Að vísu er Gunna gift
getur sér þó lyft
kát í hverskyns höpp
krækir stráka á löpp.
(Hólmfríður Aðalsteinsdóttir Hvammi
Guðrún Kristjánsdóttir Hermundarfelli)
Lína ljúf og kát
löngum gerir mát.
Óðar eldur brann
ef hún blikkar mann.
Og svo Ingibjörg
æði kostamörg.
Lófaloðin er,
létt í dansinn fer.
(Ólína Guðbjörnsdóttir Syðra-Álandi
Ingibjörg Halldórsdóttir Svalbarðsseli)
Lárus litli þar
lítið heppinn var
Hann er ungur enn,
allt mun lagast senn.
Hvatur karlinn hér
kempulega ber
biðilsbuxurnar
býsna trosnaðar.
(Lárus Þorleifsson Garði
Sighvatur Kjartansson Hvammi)
Höldar harða pínu
hljóta af Karólínu.
Mæna með óþreyju
á margfrátekna meyju.
Arnbjörg engum tekur
alla frá sér hrekur.
Sjálfsagt sig má vara
svo hún pipri ei bara.
(Karólína Jakobsdóttir Kollavík
Arnbjörg Kristjánsdóttir Holti)
Finnst fögur Þóra
fær biðla stóra.
Vandi er að velja
víst má það kvelja.
Vilborg var þar líka
vill margur slíka.
Seggjum sýnir hrekki
sýnd en gefin ekki.
(Þóra Ólafsdóttir Laxárdal
Vilborg Kristjánsdóttir Holti)
Gummi hátt lét hvína
harmoniku sína.
Löngum leggur færið,
lítt vill hlaupa á snærið.
Og Vibbi velspilandi
var þar líka á randi.
Sér hann veiða vildi
voðasætt fiðrildi.
(Guðmundur Guðmundsson Garði
Vigfús Jósefsson Kúðá)
Sagt er að sér þar flíki
Sigvaldi hinn ríki.
Sá tók sér þá bestu,
sumir græða á flestu.
Og garpur í góðu standi
Gamsi á Sjóarlandi.
Varð sá fyrir vansa,
vill ei læra að dansa.
(Sigvaldi Halldórsson Svalbarðsseli
Gamalíel Guðjónsson Sjóarlandi
Þar er Friðrik frækni,
fríði brattasækni.
Mjög svo mjúkt þar læðist,
mest hann stúlkur hræðist.
Og svo litli Leifur,
léttvígur og hreifur
sem í svannaglaumi
sækir á í laumi.
(Friðrik Sveinbjörnsson Flögu
Leifur Guðjónsson Sjóarlandi)
Rögnu allir unna
einkum þeir sem kunna
með sönglistinni að seiða
og sífellt reyna að veiða.
Svo er nú hún Nanna
nettust allra svanna.
Hana herrar líta
hýrt – og krókinn bíta.
(Ragna Jóhannsdóttir Hvammi
Nanna Eiríksdóttir kennari)
Þarna geysist glaður
Guðjón kvennamaður.
Amors æðsti prestur
og útsendari bestur.
Svo er Friðgeir fríði
flokksins stærsta prýði.
Oftast eitthvað veiðir,
æsir, trukkar, seiðir.
(Guðjón Kristdórsson Sjóarlandi
Friðgeir Guðjónsson Holti)
Hvamms-Björn þar kemur
við kvenfólkið semur.
Hendir sú skissa
hann oft að missa.
En Sæmundur sæti
svo kvikk á fæti.
Ef eitthvað hreppir,
aldrei þá sleppir.
(Björn Aðalsteinsson Hvammi
Sæmundur Halldórsson Svalbarðsseli)
Og Baldur berserkur
bubbinn sem klerkur.
Allvel ósmeykur
oft hreppstjóra leikur.
Og garpur gríðarþykkur
Grímur búhnykkur.
Meyjum finnst feiminn,
hann forðast mjög heiminn.
(Baldur Jónsson Garði
Grímur Guðbjörnsson Syðra-Álandi
Einn er þar Haukur
útsprunginn laukur.
Til fljóða frekur,
finnst um margt sekur.
Og Þorsteinn inn gamli
þar trúi eg svamli.
Annar finnst valla
ennþá með skalla.
(Haukur Kjartansson Hvammi
Þorsteinn Þórarinsson Holti)
Treg er tunga og minni
tel ei fleira að sinni.
Mér ógnar mannvalið,
margt er ótalið.
Amors örvadrífa
engum mun hér hlífa.
Lukkan leiði alla
sem lifa eða falla.
Lokið skal ljóði,
lélegum óði.
Ei mun andans gróði
uppspretta af hnjóði.
En lifi lífsþrá svanna
og löngun að kanna
dirfsku og dáð manna
og drenglyndið sanna.
Einar Kristjánsson frá Hermundarfelli
Tags: mikla sá, ungmennadrápa, mikla