PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE

01-Podstawy
1  1PODSTAWY STRUKTURALNEGO JĘZYKA ZAPYTAŃ SQL §
17 OPRACOWAŁ STANISŁAW KŁAK PRAWO O WOLONTARIACIE 1 PODSTAWY

2 ROZKŁAD MATERIAŁU Z PRZEDMIOTU „PODSTAWY DZIAŁALNOŚCI USŁUGOWEJ” –
20211120 TEMATY ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z PRZEDMIOTU METROLOGIA PODSTAWY
3 AUTOR STANISŁAW KŁAK PODSTAWY PRAWNE OPINIOWANIA „UCHWAŁY JST

Wzornictwo nitek I, sem

Podstawy Towaroznawstwa Tekstyliów

Laboratorium



















INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH





Ćwiczenie nr 3



WYZNACZANIE PODSTAWOWYCH WIELKOŚCI SPECJALISTYCZNYCH CHARAKTERYZUJĄCYCH RÓŻNE ASORTYMENTY WŁÓKIEN NATURALNYCH I CHEMICZNYCH

































Ćwiczenie nr 3

Wyznaczenie podstawowych wielkości specjalistycznych charakteryzujących różne asortymenty włókien naturalnych i chemicznych (4 godz).


  1. Wyznaczyć długość włókien w otrzymanych próbkach metodą pomiaru długości indywidualnych włókien i grupowania ich w klasy.

  2. Wyznaczyć masę liniową włókien metodą grawimetryczną oraz metodą Micronaire

  3. Przy użyciu lanametru określić średnicę włókien wełny.

  4. Określenie parametrów wytrzymałościowych włókien.

  5. Określić średnią długość skorygowaną w stosunku do masy oraz średnią długość skorygowaną w stosunku do pola przekroju włókien w taśmie za pomocą przyrządu Almeter.

  6. Wyznaczyć liczbę filamentów jedwabiu wielowłóknowego.



































1. Długość włókien



Długość średnia – średnia arytmetyczna długości wszystkich włókien próbki.


Długość modalna – długość włókien o największej częstości występowania.


Długość klasyfikatorska, staplowa – średnia długość masowa włókien dłuższych od długości modalnej.


PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE


Częstości ilościowe – pomiar długości indywidualnych włókien i grupowanie wyników pomiarów w klasy (metoda mierząco-licząca). Wykonanie pomiaru wykonać w oparciu o normę PN-ISO 6989, Włókna tekstylne. Wyznaczanie długości i rozkładu długości włókien odcinkowych (metoda pomiaru pojedynczych włókien).


Częstości masowe – segregacja uporządkowanego pęczka (włókna ułożone równolegle, jedne ich końce w płaszczyźnie prostopadłej do osi włókien) na klasy długościowe przy użyciu sorterów grzebieniowych. Określa się udziały masowe włókien danej klasy.


Fibrograph – pomiar szerokości włókien w brodzie potoku. Otrzymuje się wykres długościowy brody potoku i oblicza się długość średnią oraz oblicza się wskaźniki nierównomierności długości włókien.


2. Grubość włókien.


Metoda mierząco-licząca.

Z pęczka włókien równolegle ułożonych należy wyciąć jego środkową część o długości l, określić masę tej części oraz liczbę włókien. Średnią masę liniową włókien w pęczku wyraża się w tex lub w krotnościach tex.

Sposób przygotowania próbki pierwotnej oraz metodykę pomiaru określa norma PN-ISO 1973, Włókna tekstylne. Wyznaczanie masy liniowej. Metoda grawimetryczna i wibroskopowa.


Metoda Micronaire.


Próbka włókien o ściśle określonej masie (3,24 g) umieszczona jest w specjalnej komorze i przepuszcza się przez nią powietrze o określonym ciśnieniu. Uzyskuje się wskaźnik MI, który w powiązaniu z dojrzałością włókien określa ich grubość.

Stopień dojrzałości włókien bawełny ustala się na podstawie środkowych części włókien przy użyciu mikroskopu i porównania ich wyglądu z wzorcami.

Określenie stopnia dojrzałości włókien zawarto w normie PN-88/P-04674/04, Bawełna. Wyznaczanie stopnia dojrzałości.

Wskaźnik Micronaire należy wyznaczyć w oparciu o normę PN-91/P-04772, Tekstylia. Włókna bawełny. Wyznaczenie wskaźnika Micronaire.

Dla włókien chemicznych grubość włókien wyznacza się analogicznie jak dla bawełny i wyraża się w tex.

Dla wełny grubość włókien wyznacza się za pomocą lanametru i wyraża w m. Mierzy się średnicę włókien. Metodykę pomiaru określa norma PN-ISO 137, Wełna. Wyznaczanie średnicy włókien. Metoda mikroskopu projekcyjnego.


3. Siła zrywająca i wydłużenie pojedynczych włókien


Stosuje się metodę opartą na zrywaniu pojedynczych włókien lub metodę polegającą na określeniu sił zrywających pęczki włókien. Pomiar parametrów wytrzymałościowych włókien należy wykonać przy użyciu zrywarki laboratoryjnej do włókien, w oparciu o normę PN-ISO 5079, Tekstylia. Włókna. Wyznaczanie siły i wydłużenia zrywającego pojedynczych włókien. Wyniki pomiarów należy zamieścić w otrzymanej tabeli i dokonać niezbędnych obliczeń w celu określenia wytrzymałości właściwej włókien (cN/tex). Zakresy parametrów wytrzymałościowych wybranych włókien zamieszczono w poniższej tabeli.









PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE

4. Wyznaczenie parametrów rozkładu długości włókien w oparciu o przyrząd Almeter.


Almeter jest przyrządem elektronicznym, działającym na zasadzie elektropojemnościowej, przeznaczonym do pomiaru długości włókien w surowcach i półproduktach przędzalniczych. Zasada działania przyrządu Almeter, wielkości mierzone przez Almeter, ich definicje oraz wykresy uzyskiwane z aparatu opisane są w rozdziale 6.7 skryptu: Laboratorium z technologii i budowy przędz. Praca zbiorowa pod redakcją Tadeusza Jackowskiego. Politechnika Łódzka, Łódź 2001.



5. Wyznaczenie wybranych parametrów dla jedwabiu wielowłóknowego


Jedwab wielowłóknowy może być produkowany z włókien wiskozowych, octanowych poliamidowych, poliestrowych i poliakrylonitrylowych. Jedwab z włókien ciągłych, nieuszlachetnionych ma gładką powierzchnię, jest chłodny w dotyku i źle wypełnia konstrukcję tkaniny lub dzianiny. Nadaje się tylko do wytwarzania wąskiego asortymentu tkanin i dzianin o przeznaczeniu odzieżowym. Główną domenę zastosowania jedwabiu z nieuszlachetnionego włókna ciągłego stanowią artykuły techniczne (tkanina kordowa, przenośniki, taśmy sieci, linki, sznury itp.)

Teksturowaniu (uszlachetnianie postaci) poddaje się włókna ciągłe z polimerów termoplastycznych, głównie włókna poliamidowe, poliestrowe i polipropylenowe oraz w ograniczonym stopniu octanowe.

Jedwabie teksturowane możemy podzielić na:

  1. Wysokoelastyczne

  2. Elastyczne

  3. Nieelastyczne

Kryterium podziału jest tzw. wskaźnik skędzierzawienia, który określa możliwość wydłużenia się przędzy teksturowanej. Wynosi on:

55-75% - dla jedwabi wysokoelastycznych

20-50%- dla jedwabi elastycznych

poniżej 20% - dla jedwabi nieelastycznych


Stopień skędzierzawienia wyznacza się metodą odcinkową lub pasmową.


PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE

Ski – stopień skędzierzawienia

l – odcinek 300 mm jedwabiu odmierzony pod obciążeniem A(0,0176 cN/tex)

l – długość odcinka jedwabiu mierzona pod obciążeniem A+B (B=0,7 cN/tex)


Przy wyznaczaniu stopnia skędzierzawienia metodą pasmową pasmo jedwabiu o długości zależnej od nominalnej masy liniowej, przed pomiarem poddaje się moczeniu w wodzie z dodatkiem Nekaliny S przez 10 min, a następnie suszy przez okres 1 godz. Stopień skędzierzawienia oblicza się ze wzoru:


PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE

l0 – długość pasemka pod obciążeniem wstępnym i wtórnym w mm po okresie 2 min

l1- długość pasemka pod obciążeniem wtórnym po upływie 60 min.

Wartość obciążenia wstępnego i wtórnego jest zależna od nominalnej masy liniowej jedwabiu i określona w normie PN-85/P-04655, Jedwab chemiczny. Wyznaczenie wskaźników skędzierzawienia.


Trwałość skędzierzawienia określa się odpornością skędzierzawienia jedwabiu na warunki zewnętrzne.

W celu jej określenia 300 mm odcinki odmierzane pod obciążeniem A moczy się przez 30 s w wodzie destylowanej z dodatkiem Nekaliny S. Po wyjęciu z roztworu obciąża się je dodatkowym obciążnikiem C i po upływie 1 min odczytuje się długość odcinka lc. Uwolnione od obciążenia odcinki suszy się w ciągu godziny, a następnie po aklimatyzowaniu mierzy się ich długość pod obciążeniem A. Pierwszy pomiar odczytuje się po upływie 2 min.


PODSTAWY TOWAROZNAWSTWA TEKSTYLIÓW LABORATORIUM INSTRUKCJA DO ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH ĆWICZENIE

Tki – trwałość skędzierzawienia

lC – długość odcinka jedwabiu pod obciążeniem C=0,265 cN/tex.


Dla jedwabiu wielowłóknowego wyznacza się ponadto liczbę filamentów (metoda mierząco-licząca), masę liniową (przy użyciu specjalnego motaka) oraz nierównomierność masy liniowej aparatem Uster.


6. Oznaczenia budowy i numeru przędz


Sposoby budowy oznaczenia nitek zamieszczone są w Polskiej Normie PN-79/P-01700, Wyroby włókiennicze. Nitka, przędza, jedwab. Oznaczenia.


5 PODSTAWY RACHUNKOWOŚCI ORGANIZACJI POZARZĄDOWEJ NIEPROWADZĄCEJ DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ ORAZ
6 PROCEDURA MONITOROWANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ BRANŻOWA SZKOŁA I
ARKUSZ DO MONITOROWANIA WDRAŻANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO W


Tags: instrukcja do, ćwiczenie, tekstyliów, towaroznawstwa, instrukcja, laboratoryjnych, zajęć, podstawy, laboratorium