37 PREZYDENT MIASTA KOSZALINA ZMIANA STUDIUM UWARUNKOWAŃ I

(NAZWISKO I IMIONA) WÓJT GMINYBURMISTRZPREZYDENT MIASTA W
(NAZWISKO I IMIONA) WÓJTBURMISTRZPREZYDENT MIASTA W WNIOSEK
DNIA (MIEJSCOWOŚĆ DATA) PREZYDENT MIASTA ZAWIERCIE UL

W IMIENIU PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA BIURO ROZWOJU GDAŃSKA
(2012050772) ZAŁĄCZNIK DO ZARZĄDZENIA NR 3642012 PREZYDENTA MIASTA RYBNIKA
(2012107972) ZARZĄDZENIE NR 6792012 PREZYDENTA MIASTA RYBNIKA

ZAWARTOŚĆ :

Prezydent Miasta Koszalina

Zmiana

studium uwarunkowań i kierunków

zagospodarowania przestrzennego

miasta Koszalina

Urząd Miejski w Koszalinie

Wydział Architektury i Urbanistyki

Referat Urbanistyki

Zespół autorski :

mgr inż. arch. Jerzy Tõke .................................................

Członek Zachodniej Okręgowej Izby Urbanistów Nr Z-166

techn. Jacek Kammer ..................................................

mgr Alina Danes ..........................................

mgr inż. arch. Dariusz Literski ..........................................

mgr inż. arch. Iwona Okrzeja – Knach .............................

DYREKTOR WYDZIAŁU ARCHITEKTURY I URBANISTYKI :

mgr inż. arch. Krzysztof Igor Żerosławski ....................

Autorzy s tudium

historyczno - urbanistycznego :

Pracownia Konserwacji Zabytków

„ARKONA” Sp. z o. o. w Krakowie

Leszek Danilczyk
Maria Kasprzyk

Konsultacje z zakresu komunikacji - mgr inż. Jerzy Szadkowski

Konsultacje z zakresu infrastruktury technicznej - mgr inż. Jerzy Mikrzak

Listopad 2004

Uchwała Nr XXV/373/2005

Rady Miejskiej w Koszalinie

z dnia 28 kwietnia 2005r.

w sprawie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Koszalina

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591; z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153 poz. 1271, Nr 214, poz. 1806; z 2003r. Nr 80, poz. 717, Nr 162 poz. 1568; z 2004r. Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203) oraz art. 12 ust. 1 w związku z art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 141, poz. 1492) Rada Miejska uchwala, co następuje :

§ 1.

1. Zgodnie z uchwałą Nr XVI/246/04 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Koszalina zmienionej uchwałą Nr XXIII/366/05 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 17 lutego 2005r. dokonuje się zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Koszalina, przyjętego uchwałą Nr XXXV/357/97 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 5 września 1997 r., zwanej dalej „zmianą studium”.

2. Zmiana studium polega na jego uzupełnieniu o pojedyncze ustalenia w granicach administracyjnych miasta Koszalina, o których mowa w art. 10 ust 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oraz określa w szczególności :

kierunki zmian w przeznaczeniu terenów;
obszary i zasady ochrony przyrody oraz krajobrazu kulturowego;
obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków;
kierunki zmian rozwoju systemu komunikacji;
obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m²;
obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;
granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych.

§2.

W uchwale Rady Miejskiej w Koszalinie Nr XXXV/357/97 z dnia 5 września 1997r. wprowadza się następujące zmiany:

1) preambuła otrzymuje brzmienie:

„Rada Miejska w Koszalinie uchwala studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Koszalina, zwane dalej „studium”, w obrębie granic administracyjnych Gminy Miasto Koszalin.

Rozdział I uchwały oraz załączniki graficzne: Nr 1 – „Uwarunkowania – środowisko przyrodnicze i kulturowe”, Nr 2 – „Uwarunkowania – infrastruktura techniczna” oraz Nr 2.1 – „Infrastruktura techniczna na tle potrzeb rozwojowych miasta Koszalina”, przyjmuje się jako część informacyjną studium.

Rozdziały II-IV uchwały wraz z załącznikiem Nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej” oraz załącznikiem Nr 4 – „Dyspozycje szczegółowe dla obszarów elementarnych”, stanowią ustalenia polityki przestrzennej Gminy Miasto Koszalin.

Załącznik nr 5 - „Studium historyczno – urbanistyczne – strefy ochrony konserwatorskiej i krajobrazowej” oraz załącznik nr 6 - „Studium historyczno – urbanistyczne - wytyczne konserwatorskie w zakresie ochrony zabytków archeologicznych miasta Koszalina”, stanowią szczegółowe wymogi w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, które należy określić na etapie sporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w uzgodnieniu z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

Studium stanowi element strategii rozwoju miasta w przedmiocie zagospodarowania przestrzennego.

Studium określa obiektywne uwarunkowania rozwoju, a na ich podstawie definiuje kierunki zagospodarowania przestrzennego oraz przyjmuje zasady polityki przestrzennej.

Ustalenia studium są wiążące dla organów Gminy Miasto Koszalin przy sporządzaniu planów miejscowych.”

2) część wstępna do Rozdziału I-go otrzymuje brzmienie:

„Uwarunkowania rozwoju to istotne zjawiska i problemy zidentyfikowane w fazie analiz nad stanem i funkcjonowaniem środowiska, w zakresie dotyczącym rozwoju przestrzennego miasta.

Ocena stanu funkcjonowania sfery społecznej i gospodarczej miasta, w kontekście całokształtu zagadnień demograficznych, została zawarta w „Strategii Rozwoju Koszalina”, przyjętej przez Radę Miejską w dniu 29 marca 2001r. uchwałą Nr XXII/400/2001, i stanowi materiał bazowy studium.

W pracach nad studium koncentrowano się na problemach związanych ze stanem przestrzeni miejskiej i jej funkcjonowania. Wnioski ocen i analiz zawartych w tekście studium wykorzystano przy formułowaniu niżej przedstawionych uwarunkowań.”

3) § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Uwarunkowania zewnętrzne:

usytuowanie Koszalina należy rozpatrywać na tle strefy południowego wybrzeża Bałtyku, w zakresie wykraczającym poza granice regionu zachodniopomorskiego;
od zachodu, zaznacza się wzrastająca rola aglomeracji Berlina, w której oddziaływaniu znajduje się województwo zachodniopomorskie; z drugiej strony, istnieje prężnie rozwijająca się aglomeracja Gdańsk – Sopot – Gdynia, ze strefą oddziaływania w kierunku zachodnim i północno -wschodnim;
Koszalin, położony w połowie drogi między tymi ośrodkami, jest potencjalnym punktem postojowym dla ruchu tranzytowego;
dodatkowym walorem położenia Koszalina jest bliskość portu kołobrzeskiego i atrakcyjnych miejscowości wypoczynkowo-uzdrowiskowych w pasie wybrzeża morskiego, a także rozległe i nieskażone obszary turystyczne wokół miasta.”

4) § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. 1. Uwarunkowania przyrodnicze: stan funkcjonowania środowiska przyrodniczego miasta Koszalina jest generalnie korzystny; wynika z dobrze zachowanych walorów przyrodniczo-krajobrazowych, zachowania względnej równowagi ekologicznej w podstawowych ekosystemach oraz ze stosunkowo niedużych (ograniczonych do niektórych elementów) niekorzystnych zmianach spowodowanych działalnością gospodarczą i antropopresją.

2. Miasto położone jest na terenach o korzystnych warunkach fizjograficznych w obrębie wysoczyzny moreny dennej charakteryzującej się dobrymi warunkami budowlanymi i klimatyczno – zdrowotnymi; posiada duże walory krajobrazowo ‑ przyrodnicze jak: dolinę rzeki Dzierżęcinki z parkami, zalesione wzgórza moreny czołowej (kulminacja 137 m npm.), kompleks lasu bukowego, część obszaru malowniczego jeziora Lubiatowskiego (rezerwat przyrody).

3. Środowisko przyrodnicze znajduje się we względnej równowadze ekologicznej. Obszary o niskim potencjale samoregulacyjno - odpornościowym są użytkowane w większości w sposób właściwy; podmokłe torfiaste obniżenia zajęte są przez trwałe użytki zielone i bagna, wzniesienia morenowe o dużych spadkach porastają lasy zabezpieczając zbocza przed erozją; obszary wysoczyzny moreny dennej o podłożu gliniastym, charakteryzujące się dużym potencjałem somoregulacyjno - odpornościowym są zabudowane lub użytkowane rolniczo.

4. Miasto i rejon otaczający jest ubogi w surowce naturalne (kopaliny), posiada znaczne zasoby przyrody ożywionej, stanowiące bazę rozwoju gospodarczego; są to: dość żyzne gleby, lasy zdrowe biologicznie o dużym przyroście masy drzewnej, wody powierzchniowe (baza dla rybactwa) oraz zasoby wód wgłębnych.

5. Obszary o największych walorach przyrodniczych i wartościach użytkowych środowiska objęte są ochroną prawną:

z mocy ustawy o ochronie przyrody:

2 rezerwaty przyrody „Bielica” , o pow. 1.3 ha i „Jezioro Lubiatowskie”, o pow. 370ha,
zespół krajobrazowo-przyrodniczy „Wąwozy Grabowe”, o pow. 10.32 ha,
użytki ekologiczne o pow. 26.63 ha,
parki śródmiejskie o pow. 40 ha, w tym 30 ha objętych ochroną konserwatora zabytków; 43 drzewa stanowią pomniki przyrody,
obszar chronionego krajobrazu „Koszaliński Pas Nadmorski”, obejmujący całą strefę wybrzeża morskiego wraz z częścią wzgórz Góry Chełmskiej w obrębie miasta;

z mocy ustawy o lasach : lasy w obrębie miasta i w promieniu 10 km od miasta zaliczone zostały do kategorii lasów ochronnych (zieleni wysokiej wokół miast) z tego część posiada znaczenie szczególne: las komunalny (park leśny) - o pow. 99.6 ha, las wodochronny - o pow. 7.0 ha, lasy nasienne - o pow. 6.02 ha;

z mocy ustawy prawo wodne i prawo geologiczne:

teren komunalnego ujęcia wody pitnej objęty strefą ochronną przy ul. Rzecznej,
udokumentowane złoża kredy jeziornej nad jeziorem Lubiatowskim.

6. Stan zniszczeń i zagrożeń środowiska nie jest znaczny; jest różny w stosunku do poszczególnych elementów składowych środowiska:

wody powierzchniowe wykazują największe zanieczyszczenie: rzeka Dzierżęcinka posiada kl. II od jeziora Lubiatowskiego do terenów zabudowy miejskiej, w obrębie miasta III kl., poniżej wody nie odpowiadające normom; jezioro Lubiatowskie kl. II/III;
gleby wykazują skażenia metalami ciężkimi (ołowiem i kadmem) w ogrodach działkowych zlokalizowanych w śródmieściu i przy ruchliwych trasach komunikacyjnych; w rejonach miasta, w których zaniechano uprawy roli (Lubiatowo, Dzierżęcin) i nie zagospodarowano dla innych celów następuje znaczna degradacja gleby (zachwaszczenie i erozja); na pozostałych terenach rolniczej przestrzeni produkcyjnej nie stwierdzono zanieczyszczeń;
szata roślinna lasów i parków wskazuje dobrą kondycję biologiczną; zagrożone są zadrzewienia w pasach drogowych ulegające znacznej degradacji;
powietrze atmosferyczne jest dość czyste, zanieczyszczenia gazami SO₂ i NO_2, niewielkie - do 8% dopuszczalnej normy, większe jest zanieczyszczenie płynami opadającymi, wynosi od 20 – 25% dopuszczalnej normy.

7. Uciążliwości i zagrożenia dla mieszkańców związane z istniejącym zainwestowaniem są związane głównie z hałasem komunikacyjnym, który wzdłuż głównych ulic z zabudową mieszkaniową osiąga 65 – 70 dB; obiekty przemysłowe uciążliwe, kotłownie CO, ciągi systemów infrastruktury (linie kV, gazociąg), obiekty wytwarzające szkodliwe promieniowanie (anteny i urządzenia radiolokacyjne) posiadają ograniczone zasięgi i w większości usytuowane są poza granicami zabudowy mieszkaniowej.

8. Możliwości i kierunki przestrzennego rozwoju miasta wynikające z diagnozy stanu środowiska i uwarunkowań jego funkcjonowania wskazują, że dalsza rozbudowa miasta może odbywać się w kierunku północnym, zachodnim i południowym, natomiast barierami ograniczającymi przestrzenny rozwój są :

przyrodnicze struktury niekorzystne dla zabudowy, które stanowią tereny o niekorzystnych warunkach fizjograficznych (podmokłe, torfiaste obniżenia przyjeziorne, dolina rzeki, obniżenia wytopiskowe, jak również stoki doliny i wzgórza o znacznych spadkach);
przyrodnicze struktury (ekosystemy) o dużych walorach i o wartościach ekologicznych, niewskazane do zabudowy, chronione przed zabudową, do których należą: wzgórza morenowe masywu Góry Chełmskiej, doliny rzek: Dzierżęcinki, Raduszki, Czarnej;
obszary o zasobach użytkowych środowiska, które stanowią rejony żyznych gleb (rolnicza przestrzeń produkcyjna), zwłaszcza pod liniami wysokiego napięcia w rejonie ul. Morskiej oraz obszar rolniczy w rejonie ulicy Lechickiej – Szczecińskiej, udokumentowane złoża surowców - wapna jeziornego nad jeziorem Lubiatowskim, obszar strefy ochronnej ujęcia wody, w rejonie ulicy Rzecznej;
obszary konfliktowe, w których występują zagrożenia i uciążliwości dla mieszkańców spowodowane istniejącym zainwestowaniem jak: zanieczyszczenia powietrza, emitujące wyziewy, jak kotłownie o nazwach: „10/28” przy ul. Mieszka I-go i „FUB” przy ul. Słowiańskiej, oraz ciągi infrastruktury technicznej stanowiące źródło promieniowania - są to pola elektromagnetyczne pod liniami o napięciu 110kV i 400 kV, w pierścieniu wokół Koszalina i na trasie linii o napięciu 400 kV relacji Dolna Odra – Żarnowiec.”

5) § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. 1. Uwarunkowania kulturowe - wykaz zabytków, wpisanych do rejestru zabytków (wymienione poniżej), podlegających bezwzględnej ochronie:

Nr rej. 6 z dnia 09.06.1953 r.

Śródmieście Koszalina wraz z otaczającymi je zabytkowymi murami oraz pasami zieleni.

Nr rej. 71 z dnia 23.05.1955 r.

Kościół Najświętszej Marii Panny wraz z wystrojem wnętrza.

Nr rej. 90 z dnia 25.05.1955 r.

Mury miejskie w Koszalinie (otaczające teren starego miasta).

Nr rej. 95 z dnia 10.08.1956 r.

Dom mieszczański w Koszalinie przy ul. Bolesława Chrobrego

(u wylotu ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego).

Nr rej. 99 z dnia 24.08.19 56 r.

Dom mieszkalny przy Placu Wolności 5 w Koszalinie.

Nr rej. 100 z dnia 25.08.1956 r.

Dom mieszkalny przy Placu Wolności 2-3 w Koszalinie.

Nr rej. 101 z dnia 24.08.1956 r.

Dom mieszkalny przy ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego Nr 19

w Koszalinie.

Nr rej. 102 z dnia 24.08.1956 r.

Dom mieszkalny przy ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego Nr 11

w Koszalinie.

Nr rej 103 z dnia 24.08.1956 r.

Kaplica św. Gertrudy w Koszalinie.

Nr. rej. 104 z dnia 24.08.1956 r.

Dom mieszkalny, zwany Domem Kata, w Koszalinie.

Nr rej. 125 z dnia 08.11.1956 r.

Dom przy ul. Bolesława Chrobrego Nr 10.

Nr rej. 126 z dnia 08.11.1956 r.

Kaplica zamkowa położona między ul. Adama Mickiewicza,

a Grodzką i Adama Asnyka.

Nr rej. 127 z dn. 06.06.1956 r.

Dom poplebanijny, dom mieszkalny

przy ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego Nr 19 w Koszalinie

Nr rej. 128 z dnia 08.11.1956 r.

Dom mieszkalny z oficyną przy Placu Wolności 4.

Nr rej. 135 z dnia 08.11.1956 r.

Dom mieszkalny (nieużytkowany)

przy ul. Biskupa Czesława Domina 11.

Nr rej. 599 z dnia 29.08.1966 r.

Dom mieszkalny przy ul. Bogusława II Nr 15 w Koszalinie.

Nr rej. 910 z dnia 04.05.1976./18.06.1996 r.

Zespół budynków byłego młyna miejskiego

wraz z przylegającą do nich kamienicą.

Nr rej. 1088 z dnia 03.04.1979 r.

Obiekt architektury przy ul. Batalionów Chłopskich.

Nr rej. 1163 z dnia 29.04.1982 r./18.06.1996 r.

Willa neoklasycystyczna z przełomu XIX i XX w. usytuowana w Koszalinie, przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 53, stanowiąca siedzibę Muzeum Okręgowego w Koszalinie.

Nr rej. 1173 z dnia 13.06.1983 r.

Założenie przestrzenne zieleni w miejscowości Koszalin, które obejmuje park Książąt Pomorskich łącznie z ciągiem zieleni przy ul. Zwycięstwa park przy Amfiteatrze i Park im. Tadeusza Kościuszki (pocmentarny).

Nr rej. 1204 z dnia 06.06.1986 r.

Szczyt Góry Chełmskiej zwanej też Krzyżanką położony ok. 3 km na północny-wschód od centrum miasta Koszalina w pasie wzniesień morenowych o powierzchni ok. 1,6 ha (130 m x 120m.).

Nr rej. 1225 z dnia 26.09.1991 r.

Neoklasycystyczne elewacje kamieniczki przy ul. Zwycięstwa 125 w Koszalinie: elewacja od ul. Zwycięstwa 125 oraz elewacja od ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Nr rej. 1235 z dnia 30.12.1992r.

Wieża widokowa na Górze Chełmskiej w Koszalinie.

Nr rej. 1236 z dnia 05.02.1993r.

Neogotycki budynek poczty głównej ul. Władysława Andersa 22 w Koszalinie wraz z neogotyckim budynkiem gospodarczym oraz ogrodzeniem.

Nr rej. 1237/1-2 z dnia 05.02.1993r.

Eklektyczna willa wraz z wyposażeniem wnętrz oraz budynkiem dawnej wędzarni w Koszalinie przy ul. Jana z Kolna nr 38.

Nr rej. 1254 z dnia 16.05.1997r.

Willa eklektyczna w Koszalinie przy ul. Zwycięstwa 126 wraz z zabytkowym detalem i wyposażeniem wnętrza (stolarka drzwiowa i okienna, schody, piec, kominek, stropy belkowe, sztukaterie).

Nr rej. 1262 z dnia 31.12.1998 r.

Kościół pomocniczy pw. Św. Józefa

przy ul. Biskupa Czesława Domina w Koszalinie.

Nr rej. A – 50 z dnia 27.07.2000 r.

Linia Kolei wąskotorowej nr 1056 Koszalin Wąsk.-Bobolice, na odcinku Koszalin Wąsk.- Świelino;

w tym :

- wszystkie tory zasadnicze, tory boczne, rozjazdy,

- zespół budynków stacji kolejowej Koszalin Wąsk., parowozownia

oraz obrotnica wagonowa,

- most kolejowy na rzece Bielica w pobliżu przystanku

Krępa Koszalińska

gm. Bobolice.

Nr rej. A –60 z dnia 06.04.2005 r.

Willa przy ul. Szczecińskiej 1 wraz z otoczeniem.

2. Obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków:

1) strefa „A” - ochrony historycznej struktury przestrzennej - obszar zawierający historyczny układ przestrzenny wyróżniający się wartością i wysokim stopniem zachowania historycznie ukształtowanej struktury; celami ochrony są:

a) zachowanie zasadniczych proporcji wysokościowych kształtujących sylwetę zespołu (z dominantami),

b) zachowanie osi kompozycyjnych i powiązań widokowych,

c) zachowanie charakteru wnętrz urbanistycznych,

d) zachowanie kompozycji układów zieleni wraz z koniecznością uzupełniania ubytków i kontrolą dosadzeń,

e) utrzymanie układu ulic i placów z dążeniem do zachowaniem lub przywrócenia ich historycznych: przebiegu, przekrojów, dawnych linii rozgraniczających i linii zabudowy,

f) utrzymanie i odtworzenie historycznych podziałów parcelacyjnych w postaci podziałów geodezyjnych lub poprzez ich uczytelnienie w terenie (ogrodzenia, specjalne ukształtowanie wnętrz kwartałów, mała architektura),

g) utrzymanie istniejącej zabudowy o wartości historycznej lub lokalnej-kulturowej (obiekty wpisane do rejestru zabytków, obiekty w ewidencji uznane jako cenne) oraz zachowanych elementów zagospodarowania terenu we właściwym stanie technicznym i funkcjonalnym,

h) utrzymanie historycznej kompozycji obiektów z ograniczeniem zakresu dopuszczalnych przekształceń dachów i przyziemi oraz z dostosowaniem elementów nowych do kompozycji istniejącej,

i) nawiązanie w nowej zabudowie do zasad historycznej kompozycji zespołu i charakteru zabudowy sąsiadującej;

1a) warunki ochrony, dla strefy „A”; cele powyższe realizuje się poprzez:

a) określone - w ustaleniach uchwały wraz z ustaleniami szczegółowymi dla obszarów elementarnych – ustalenia kompozycji urbanistycznej, ustalenia form zabudowy, inne ustalenia ochrony dóbr kultury i ustalenia ekologiczne uwzględniające wytyczne konserwatorskie,

b) określone - w ustaleniach uchwały wraz z ustaleniami szczegółowymi dla obszarów elementarnych – ustalenia planistyczne i proceduralne oraz inne ustalenia ochrony dóbr kultury zawierające wymogi sporządzania dodatkowych opracowań studialnych i wymogi udziału organu właściwego w zakresie ochrony dóbr kultury w procedurze lokalizacji inwestycji i procedurze pozwolenia na budowę;

2) strefa „B” - ochrony układów przestrzennych lub ich części, w obrębie których dominuje historyczne rozplanowanie i zabudowa o regionalnych lub lokalnych wartościach kulturowych, o niewielkim stopniu zdegradowania, których stan zachowania pozwala na przeprowadzenie działań konserwatorsko-rewaloryzacyjnych; ochronie podlega:

rozplanowanie i przekroje ulic i placów wraz z ich nawierzchniami (m.in. zachowanymi historycznymi nawierzchniami)
historyczne kształtowanie szerokości frontów parceli i działek siedliskowych,
linie zabudowy i jej rozplanowanie (charakterystyczne usytuowanie budynku),
formy architektoniczne zabudowy, istniejącej i uzupełniającej (w tym: gabaryty wysokościowe, formy dachów, tradycyjnie stosowany materiał budowlany, kompozycja elewacji),
mała architektura: ogrodzenia, latarnie itp. ,
zieleń komponowana (układ i skład gatunkowy) w postaci alejowych lub szpalerowych obsadzeń ulic, starodrzew w obrębie siedlisk;

2a) warunki ochrony, dla strefy „B”:

zachowanie, konserwacja i rewaloryzacja zasadniczych w.w. elementów układu przestrzennego,
usunięcie lub przebudowa obiektów kolidujących z historycznym układem i lokalną architekturą,
dostosowanie nowych obiektów do historycznej kompozycji przestrzennej i architektury dominującej w miejscowości; w przypadku budowy nowych obiektów lub remontów, w obrębie strefy, należy nawiązywać do form i gabarytów zabudowy tradycyjnie występującej,
uzgadnianie wszelkich działań na podstawie dokumentacji projektowej z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków;

3) strefa „K” - ochrony krajobrazu związanego z historycznym układem przestrzennym lub występująca autonomicznie, jako wartościowy krajobraz ukształtowany w wyniku działalności człowieka np. parki, cmentarze, obsadzenia ulic i traktów; ochronie podlega:

historyczna granica założeń zieleni komponowanej,
rozplanowanie i skład gatunkowy zieleni,
rozplanowanie dróg i ścieżek,
układ kwater cmentarnych,
mała architektura, tj. ogrodzenia, bramy, itp.,
zabytki sepulkralne (nagrobki, ogrodzenia grobów, i inne elementy urządzenia cmentarzy);

3a) warunki ochrony, dla strefy „K”:

zachowanie, konserwacja i rewaloryzacja w.w. elementów zagospodarowania założeń zieleni,
wyłączenie spod zabudowy terenów parków i cmentarzy, z dopuszczeniem zabudowy w miejscu zniszczonych obiektów lub w miejscu uzgodnionym z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków na podstawie projektu rewaloryzacji parku,
oznakowanie cmentarzy, jako historycznego miejsca pochówków,
ewentualne przeniesienie zagrożonych zabytków sepulkralnych do lapidarium,
uzgadnianie dokumentacji projektowej i wszelkich prac (porządkowych, rewaloryzacyjnych) z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków; w odniesieniu do obszarów wpisanych do rejestru zabytków, na wszelkie prace wymagane jest zezwolenie WKZ;

4) strefa „E” - ochrony ekspozycji historycznego zespołu lub jego dominant/dominanty, obejmująca tereny umożliwiające widok na panoramy i dominanty z ustalonych kierunków widokowych; ochronie podlega: teren stanowiący zabezpieczenie widoku na zabytek;

4a) warunki ochrony, dla strefy „E”:

wyłączenie terenu spod zabudowy zakłócającej wgląd na zabytkowy obiekt ,
w przypadku planowanej lokalizacji obiektów kubaturowych lub liniowych wymagane opracowanie studium ekspozycji ,
uzgadnianie z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków wszelkich działań inwestorskich związanych z zabudową w strefie;

5) obiekty wpisane do rejestru zabytków i wytypowane do wpisu (rejestr prowadzi Wojewódzki Konserwator Zabytków); ochronie podlega:

forma architektoniczna obiektu we wszystkich jej elementach (wysokość, forma dachu, kompozycja elewacji wraz z detalem architektonicznym i stolarką, materiał budowlany),
funkcja obiektu, której ewentualna zmiana wymaga zgody Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków;

5a) warunki ochrony, dla obiektów wpisanych do rejestru zabytków:

trwałe zachowanie formy architektonicznej i substancji budowlanej obiektu wpisanego do rejestru zabytków,
utrzymanie otoczenia obiektu zabytkowego zgodnie z historycznym zagospodarowaniem,
wszelkie zmiany w obiekcie zabytkowym wymagają zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków;

6) obiekty w ewidencji konserwatorskiej (ewidencję prowadzi samorząd); ochronie podlega: forma architektoniczna obiektu (gabaryty wysokościowe, forma dachu i rodzaj pokrycia, kompozycja i wystrój elewacji, forma stolarki okiennej i drzwiowej);

6a) warunki ochrony, dla obiektów w ewidencji konserwatorskiej:

utrzymanie tradycyjnej kompozycji architektonicznej obiektu,
opiniowanie przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków działań mających wpływ na wygląd obiektu,
opracowanie dokumentacji konserwatorskiej obiektu w przypadku jego rozbiórki;

7) strefa „W.I.” pełnej ochrony archeologiczno-konserwatorskiej, wykluczającej wszelką działalność inwestycyjną; strefa "W.I." obejmuje stanowiska wpisane do rejestru zabytków i ujęte w ewidencji służby ochrony zabytków; obowiązujące rygory w strefie „W.I.":

zakaz wszelkiej działalności inżynierskiej, budowlanej i innej związanej z pracami ziemnymi (np. kopanie studni, melioracji, karczunku i nasadzania drzew itd.),
zachowanie istniejącego układu topograficznego wraz z obiektami wpisanymi do rejestru zabytków i ujętych w ewidencji,
w przypadku podjęcia jakiejkolwiek działalności na terenie objętym granicami strefy, a wynikającej ze sposobu użytkowania terenu obowiązuje występowanie o szczegółowe wytyczne do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

8) strefa „W.II." częściowej ochrony konserwatorskiej stanowisk archeologicznych, dopuszczającej inwestowanie pod określonymi warunkami; strefa "W.II." obejmuje stanowiska ujęte w ewidencji służby ochrony zabytków; obowiązujące rygory w strefie "W.II.":

zachowanie stanowiska ujętego w ewidencji służby ochrony zabytków,
uzgadnianie i opiniowanie wszelkich poczynań inżynierskich, budowlanych i innych przez służbę ochrony zabytków; obowiązuje każdorazowo występowanie o szczegółowe wytyczne konserwatorskie i opinie przed podjęciem decyzji o jakiejkolwiek działalności,
w przypadku podjęcia decyzji o realizacji inwestycji na terenie objętym granicami strefy ochrony konserwatorskiej stanowisk archeologicznych obowiązuje przeprowadzenie badań ratunkowych na koszt Inwestora, wyprzedzających proces przygotowania inwestycji; właściciele, użytkownicy terenu i inwestorzy zobowiązani są do zawiadomienia służby ochrony zabytków o podjęciu działań inwestycyjnych związanych z pracami ziemnymi z wyprzedzeniem minimum miesięcznym w celu umożliwienia wykonania archeologicznych badań ratunkowych oraz zsynchronizowania robót inwestycyjnych z nadzorem archeologiczno-konserwatorskim; badania archeologiczne mają charakter sezonowy, w okresie od maja do końca września,
rozpoczęcie prac ziemnych związanych z realizacją inwestycji uzależnia się od uzyskania stosownego zezwolenia od służby ochrony zabytków;

9) strefa „W.III." ograniczonej ochrony konserwatorskiej stanowisk archeologicznych, polegającej na prowadzeniu interwencyjnych badań archeologicznych w przypadku podejmowania prac ziemnych; strefa "W.III." obejmuje stanowiska ujęte w ewidencji służby konserwatorskiej; obowiązujące rygory w strefie "W.III.":

uzgadnianie i opiniowanie wszelkich poczynań inżynierskich, budowlanych i innych podejmowanych w obrębie granic strefy ochrony stanowiska archeologicznego przez służbę konserwatorską,
w przypadku podjęcia decyzji o realizacji inwestycji obowiązuje przeprowadzenie badań ratunkowych na koszt Inwestora; właściciele, użytkownicy terenu i inwestorzy zobowiązani są do zawiadomienia służby ochrony zabytków o podjęciu działań inwestycyjnych, remontowych lub innych związanych z robotami ziemnymi z wyprzedzeniem minimum 2-tygodniowym,
rozpoczęcie prac ziemnych związanych z realizacją inwestycji uzależnia się od uzyskania stosownego zezwolenia od służby ochrony zabytków; badania archeologiczne mają charakter sezonowy, w okresie od maja do października;

10) wykaz obiektów, znajdujących się pod poniżej wymienionymi adresami, proponowanych do wpisu do rejestru zabytków:

ul. Władysława Andersa 12 –14,
ul. Władysława Andersa 34,
ul. Tytusa Chałubińskiego 1-9,
ul. Dworcowa 4,
ul. Franciszkańska 32a,
ul. Kazimierza Wielkiego 7,
ul. Komisji Edukacji Narodowej 1 / Konstytucji 3-go Maja,
ul. Krakusa i Wandy 11,
ul. Jana Matejki 19,
ul. Jana Matejki 21,
ul. Jana Matejki 23,
ul. Adama Mickiewicza 26,
ul. Heleny Modrzejewskiej 28 / Legnicka,
ul. Heleny Modrzejewskiej 30 / Legnicka,
ul. Morska 17,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 6,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 8,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 11 – 15 / Gwardii Ludowej,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 14,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 16
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 18,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 20,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 22,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 24,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 26,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 28,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 43,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 49,
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 92 – 94 ,
ul. Powstańców Wielkopolskich 38 / Lechicka,
ul. Marii Skłodowskiej -Curie 2,
ul. Słoneczna 15,
ul. Słupska b nr,
ul. Szpitalna 2 – 4,
ul. Ludwika Waryńskiego 7,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 5,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 7,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 9,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 11,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 13,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 17 / Artura Grottgera 7,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 19,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 21,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 23,
ul. Stanisława Wyspiańskiego 25 / Józefa Chełmońskiego 8,
ul. Zwycięstwa 8 / Krakusa i Wandy ,
Zwycięstwa 10,
Zwycięstwa 12,
Zwycięstwa 14,
Zwycięstwa 42 / Połtawska,
Zwycięstwa 113 / Jedności,
Zwycięstwa 117,
Zwycięstwa 121,
Zwycięstwa 138.

2. Przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, istnieje konieczność wykonania analiz konserwatorskich, w zakresie ochrony zabytków, dla całych układów przestrzennych łącznie z indywidualnymi obiektami, jako podstawowe zadanie dla opracowującego analizę zespołu projektowego.

3. Obiekty, zakwalifikowane do wpisu do rejestru zabytków winny być traktowane jak zabytkowe, z uwagi na możliwość wpisania do rejestru, w okresie ważności studium.

4. Dla stref, w których występują obiekty zabytkowe wpisane do rejestru zabytków lub proponowane do wpisu i obiekty zabytkowe nie wpisane do rejestru zabytków, obowiązują poniższe wymogi:

wszelkie prace budowlane, konserwatorskie, restauratorskie przy obiektach zabytkowych wpisanych do rejestru zabytków, a także roboty budowlane w otoczeniu obiektu, badania konserwatorskie, architektoniczne i archeologiczne, dokonywanie podziału, zmiana przeznaczenia, umieszczenie urządzeń technicznych na obiektach proponowanych do wpisu do rejestru zabytków, a także roboty budowlane w otoczeniu tych obiektów, badania konserwatorskie, architektoniczne i archeologiczne, dokonywanie podziału, zmiana przeznaczenia, umieszczanie urządzeń technicznych, tablic, reklam, napisów i inne działania lub zmiany wyglądu, wymagają pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków;
szczegółowe wytyczne konserwatorskie dotyczące zarówno układów przestrzennych jak i poszczególnych obiektów oraz szczegółowa waloryzacja obiektów figurujących w ewidencji, zostaną sformułowane przez zespół projektowy, w ramach analiz planistycznych, w trakcie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

5. Dla stref, w których występują obiekty zabytkowe nie wpisane do rejestru zabytków, obowiązują poniższe wymogi:

wszelkie prace budowlane przy pozostałych obiektach zabytkowych (nie wpisanych do rejestru, objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) wymagają wyrażenia opinii przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków;
szczegółowa waloryzacja obiektów figurujących w ewidencji oraz szczegółowe wytyczne konserwatorskie dla poszczególnych obiektów zostaną sformułowane przez zespół projektowy, w ramach analiz planistycznych, w trakcie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

6. Dla obiektów, wymienionych w katalogu, dotyczącego obiektów wpisanych do rejestru zabytków lub proponowanych do wpisu, obowiązuje poniższy wymóg: wszelkie prace budowlane, konserwatorskie, restauratorskie przy obiekcie, roboty budowlane w otoczeniu historycznego zespołu budowlanego, a także badania konserwatorskie, architektoniczne i archeologiczne, dokonywanie podziału, zmiana przeznaczenia, umieszczenie urządzeń technicznych, tablic, reklam, napisów i inne działania prowadzące do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu, wymagają pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Dla obiektów, wymienionych w katalogu, dotyczącego obiektów zabytkowych nie wpisanych do rejestru zabytków, obowiązuje poniższy wymóg: wszelkie prace budowlane przy historycznym zespole budowlanym wymagają wyrażenia opinii przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Szczegółowe wymogi, w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, należy określić na etapie sporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w uzgodnieniu z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.”

6) § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. 1. Uwarunkowania komunikacyjne - układ komunikacji kołowej:

1) Koszalin posiada układ komunikacji promienisto – pierścieniowy:

połączenia promieniste są kompletne i z wyjątkiem ul. Morskiej mają dostateczną przepustowość,
połączenia pierścieniowe są niepełne, co pogarsza funkcjonowanie układu; dotyczy to głównie braku zamknięcia tzw. obwodnicy śródmieścia (Al. Monte Cassino do skrzyżowania ulic Połczyńskiej – Gnieźnieńskiej);

2) rozmieszczenie przestrzenne miasta i jego głównych źródeł ruchu nie pokrywa z koncentrycznym układem komunikacyjnym; z tego powodu zdecydowanie bardziej obciążona jest północna część układu komunikacyjnego; większość tras komunikacyjnych ma dwie jezdnie i posiada znaczne rezerwy przepustowości; są to ulice: Bohaterów Warszawy, Krakusa i Wandy, Gnieźnieńska, 4-go Marca, Władysława IV-go, Jana Pawła II-go;

3) istnieje kilka ulic z wyraźnie widocznym brakiem przepustowości w godzinie szczytu lub z bardzo dużą uciążliwością dla otoczenia; są to ulice: Morska i Romualda Traugutta;

4) funkcjonowanie układu komunikacyjnego pogarszają :

niesprawne skrzyżowania,
duża ilość zjazdów na tereny;

5) wady układu komunikacyjnego są widoczne, szczególnie latem, w okresie wzmożonego ruchu komunikacyjnego;

6) odrębnym zagadnieniem komunikacyjnym jest obszar śródmieścia, w którym należy zwrócić uwagę szczególnie na dwa niepokojące zjawiska :

niedostateczne preferencje dla komunikacji zbiorowej i ruchu pieszego,
pogłębiający się deficyt terenów możliwych do przeznaczenia na parkingi.

2. Uwarunkowania komunikacyjne - linie kolejowe:

1) przez Koszalin przebiegają następujące linie kolejowe :

a) Szczecin – Koszalin – Słupsk – Gdynia - pierwszorzędna jednotorowa,

b) Koszalin – Kołobrzeg – drugorzędna jednotorowa;

2) w Koszalinie znajduje się stacja osobowa i towarowa z rampą ogólnodostępną. Istnieją bocznice kolejowe do terenów przemysłowych po zachodniej stronie miasta; po 1995 r. rozebrano kilka bocznic; program rozwoju komunikacji kolejowej nie przewiduje zwiększania dotychczasowych terenów kolejowych na obszarze miasta.

7) § 5 otrzymuje brzmienie:

„§ 5.1. Uwarunkowania w zakresie infrastruktury technicznej - gospodarka wodna:

1) woda z dwóch ujęć wód podziemnych tj. :

a) ujęcia „ Centrum” w Koszalinie o wydajności 19 200 m³/d i zmodernizowana stacja uzdatniania wody,

b) ujęcia „Mostowo” o wydajności 61 200 m³/d bez stacji uzdatniania (woda z ujęcia „Mostowo” ma zwiększoną zawartość żelaza i manganu);

2) woda z obydwu ujęć jest dobra i zdatna do picia;

3) średnia produkcja wody w roku 1996 z obydwu ujęć wynosiła w granicach 35 000 – 40 000 m³/d, czyli ok. 50% możliwości wydobycia;

4) podstawowy pierścieniowy układ sieci wodociągowej miasta funkcjonuje prawidłowo; niektóre starsze odcinki sieci magistralnej i rozdzielczej są w złym stanie technicznym, powodują awarie i powinny być przebudowane; w układzie sieci są dwa zbiorniki o pojemności 10 000 m³ zlokalizowane na Górze Chełmskiej.

2. Uwarunkowania w zakresie infrastruktury technicznej - gospodarka ściekowa:

1) ścieki komunalne - ścieki z miasta i zakładów przemysłowych są kierowane do komunalnej oczyszczalni ścieków we wsi Jamno (gmina Będzino); nowa oczyszczalnia mechaniczno-biologiczna z uproszczonym systemem usuwania biogenów, z wydzieloną gospodarką osadową o przepustowości 54 000 m³/d została uruchomiona w 1995 roku; stopień oczyszczania jest bardzo duży i ma znaczny wpływ na zmniejszenie zanieczyszczenia jeziora Jamno, do którego dopływają oczyszczone ścieki komunalne ; oczyszczalnia przerabia ok. 36000 – 38 000 m³/d ścieków w okresie bezdeszczowym i ok. 55 000 – 60 000 m³/d w okresie dużego deszczu. W znacznym stopniu na obciążenie wpływa istniejący ogólnospławny system kanalizacyjny w rejonie ulic : Niepodległości, Marszałka Józefa Piłsudskiego, Ludwika Waryńskiego i części ul Zwycięstwa ; w.w. rejon wymaga przebudowy i rozdziału ścieków; wybudowany nowy kolektor A o średnicy Dn 1.8 – 1.4 m, długości ~ 6.5 k, o przepustowości znacznie przekraczającej maksymalny przepływ, jest transportem wszystkich ścieków komunalnych do oczyszczalni Jamno; na peryferiach miasta, głównie na terenach zabudowy jednorodzinnej, ścieki gromadzi się w zbiornikach bezodpływowych i przewozi do oczyszczalni ścieków w Jamnie;

2) ścieki deszczowe - głównym odbiornikiem ścieków deszczowych jest rzeka Dzierżęcinka przepływająca przez centrum Koszalina z południa na północ; rzeka jest zanieczyszczona wysoką zawartością zanieczyszczeń organicznych i zawiesiną, wskazujących na zmniejszenie nasycenia tlenem; przyczyną zanieczyszczeń na terenie Koszalina jest brak oczyszczania ścieków na wlotach do rzeki, istniejące przelewy burzowe na kanalizacji na kanalizacji ogólnospławnej, niedostateczne czyszczenie wpustów drogowych oraz mycie samochodów przy posesjach ; na terenach zainwestowanych, gdzie są drogi utwardzone, miasto jest skanalizowane; na obrzeżach miasta wody opadowe spływają rowami otwartymi lub powierzchniowo.

3. Uwarunkowania w zakresie infrastruktury technicznej - gospodarka cieplna:

miejski system tworzą : dwie ciepłownie FUB i DPM, układ sieci i węzły cieplne; z centralnego systemu zasilani są głównie odbiorcy komunalni; oprócz w.w. źródeł działa wiele kotłowni osiedlowych i lokalnych, duża kotłownia Zakładów Mięsnych i kilka mniejszych w dzielnicy przemysłowej; łączna zainstalowana moc ciepłowni FUB i DPM wynosi ok. 243 MW, obciążenie cieplne – ok. 170 MW; w 90% czynnikiem grzewczym w Koszalińskich źródłach ciepła jest opał stały, którego spalanie powoduje zanieczyszczenie środowiska;
główne źródła DPM i FUB mają zainstalowane urządzenia odpylające, natomiast inne źródła winny być włączone do centralnego układu, albo mieć zmieniony czynnik grzewczy na ekologiczny; sprawność centralnych źródeł ciepła wynosi średnio 78%; łączna długość sieci cieplnych – ok. 78 km, w tym 19 km sieci preizolowanych; spośród 429 węzłów cieplnych – 189 jest zautomatyzowanych;
główna magistrala 2 x Dn 400 wyprowadzająca ciepło z kotłowni FUB ma zbyt małą przepustowość i należy ją przebudować; starsze sieci kanałowe są w złym stanie technicznym, powodują duże straty przesyłu i również powinny być wymienione na preizolowane.

4. Uwarunkowania w zakresie infrastruktury technicznej - gospodarka gazem:

miasto Koszalin jest zgazyfikowane gazem ziemnym zaazotowanym podgrupy GZ ‑35 otrzymanym ze zmieszania gazu wysokometanowego z gazem ziemnym ze złóż lokalnych. Dostarczenie gazu gazociągami wysokiego ciśnienia do istniejących dwóch stacji redukcyjno-pomiarowych gazu I° w St. Bielicach o przepustowości Q=20 000 m³n/h: w.w stacje zasilają sieć gazową średniego ciśnienia wykonaną w układzie pierścieniowym zasilającą 14 istniejących stacji redukcyjno-pomiarowych II°, które zasilają sieć rozdzielczą niskiego ciśnienia rozprowadzającą gaz do odbiorców;
ogólne zaopatrzenie gazowe Koszalina jest dobre; dla potrzeb lokalnych kotłowni układ sieciowy średniego ciśnienia wymaga rozbudowy.

5. Uwarunkowania w zakresie infrastruktury technicznej - usuwanie odpadów komunalnych: wywóz odpadów z obszaru miasta odbywa się na zorganizowane składowisko odpadów komunalnych o pow. 73,0 ha zlokalizowane w gminie Sianów; składowisko jest obecnie modernizowane, jego pojemność określa się do 2022 roku.”

8) § 6 otrzymuje brzmienie:

„§ 6. Słabe i mocne strony miasta, które stanowią istotne przesłanki przy określaniu kierunków polityki przestrzennej:

mocne strony :

relatywnie niski stopień zanieczyszczenia środowiska (czyste powietrze i poprawa stanu czystości wód),
położenie na szlaku komunikacyjnym Berlin – Gdańsk – Kaliningrad,
atrakcyjne tereny turystyczne i wypoczynkowe w mieście i w strefie jego oddziaływania, bliskość Mielna - dużego ośrodka rekreacyjnego,
znaczny procent własności komunalnej gruntów na obszarze miasta,
istniejący ośrodek administracji państwowej – centrum regionu,
prężny ośrodek akademicki przygotowujący kadrę fachowców,
dobru stan podstawowych urządzeń oraz rezerwy mediów w dziedzinie infrastruktury technicznej (nowa oczyszczalnia ścieków, wydajne ujęcie wody, rezerwa gazu, zorganizowane składowisko odpadów komunalnych),
rozległe i dobre tereny dla potencjalnego rozwoju przestrzennego,
rezerwy w centralnych częściach miasta stanowiące własność komunalną, ułatwiające realizację usług i urządzeń publicznych;

słabe strony:

brak ukształtowanej, wiodącej dziedziny rozwoju gospodarki,
dziedzictwo gospodarczej „aktywizacji” ziem odzyskanych co przejawiało się w ostatnich latach upadaniem dużych zakładów pracy oraz PGR-ów, co dało duży wskaźnik bezrobocia,
częściowa degradacja atrakcyjnych akwenów wodnych (jez. Jamno i Lubiatowskie),
nadmierne rozprzestrzenienie zabudowy,
słabe połączenie kolejowe z centrum kraju,
niekonsekwentny układ komunikacji kołowej,
braki planów miejscowych w wielu częściach miasta.”

9) § 7 otrzymuje brzmienie:

„§ 7. Pozytywne i negatywne zjawiska mogące mieć wpływ na zagospodarowanie przestrzenne :

1) zjawiska pozytywne :

wzrastający ruch inwestycyjny w sektorze usług i wytwórczości,
wzrastające zainteresowanie znanych firm zachodnich terenami usług komercyjnych,
tendencje spadkowe wskaźnika bezrobocia w mieście (~ 20%) na tle wciąż wysokiego wskaźnika byłego województwa koszalińskiego (~ 22%),
kontynuacja inwestowania w infrastrukturę techniczną i drogi,
pobudzenie ruchu budowlanego – wzrost zainteresowania terenami mieszkaniowymi,
postępujący proces samooczyszczania jeziora Jamno – skutek uruchomienia oczyszczalni miejskiej;

2) zjawiska negatywne :

niedostateczna koordynacja planowania rozwoju miasta z planami przyległych gmin,
niekontrolowane powstawanie strefy podmiejskiej (chaotyczna zabudowa wzdłuż dróg wylotowych z miasta na terenach sąsiednich gmin),
nadal istniejące zagrożenia ekologiczne w postaci zanieczyszczenia jeziora Lubiatowskiego (rezerwat ptactwa), lasów obrzeżnych i terenów niezagospodarowanych, a przeznaczonych w nieobowiązującym planie ogólnym na zieleń urządzoną,
niekontrolowane podziały i w konsekwencji nieprawidłowe zagospodarowanie terenów upadających przedsiębiorstw będących w gestii syndyków (Skarb Państwa),
tendencja do rozpraszania zabudowy wynikająca z popytu na działki, a umożliwiona przez rozległość wyznaczonych terenów budowlanych,
tendencje do sytuowania uciążliwych usług i warsztatów naprawczych na obszarach dzielnic mieszkaniowych,
wzrost liczby pojazdów i związane z tym problemy garażowania i parkowania szczególnie w Śródmieściu,
sezonowe utrudnienia w ruchu kołowym na trasie do Mielna i Kołobrzegu.”

10) § 8 otrzymuje brzmienie:

„§ 8. Szanse i zagrożenia, których pojawienia można się spodziewać:

szanse rozwoju Koszalina wiążą się z :

wzrostem zainteresowania inwestycjami gospodarczymi w rejonie Pomorza Środkowego,

wzrostem turystycznego zainteresowania regionem (poprawa bazy noclegowo-usługowej, wydłużenie sezonu),

odbudową potencjału uprawowego (obszarów byłych PGR-ów), jako źródła surowca przemysłu przetwórczego,

rozwojem i wykorzystaniem potencjału wyższych uczelni (stały dopływ młodej wykwalifikowanej kadry),

wzrostem ruchu tranzytowego Szczecin – Gdańsk i Poznań – Kołobrzeg;

zagrożenia mogą wynikać z :

likwidacji wojewódzkiego ośrodka administracji państwowej, w następstwie czego Koszalin stał się miastem peryferyjnym,

szybkiego wzrostu miast sąsiednich ( Kołobrzeg, Słupsk, Sławno) tworzącego konkurencję w zainteresowaniu lokowaniem kapitału,

postępującej degradacji środowiska (zanieczyszczenie wód i zaśmieceń lasów).”

11) § 9 otrzymuje brzmienie:

„§ 9. Rekomendacje dla prowadzenia ciągłej polityki przestrzennej:

1) wypracowanie metody stałej współpracy z zarządami gmin sąsiednich celem zabezpieczenia strefy podmiejskiej przed chaotycznym zagospodarowaniem, a obszarów ekologicznych przed dewastacją;

2) dążenie do usprawniania dostępu do wybrzeża morskiego – największej atrakcji regionu Koszalina;

3) zapobieganie tendencjom rozpraszania zabudowy;

4) stopniowe usprawnienie komunikacji kołowej i polepszenie bezpieczeństwa ruchu;

5) zabezpieczenie terenów mieszkaniowych przed inwazją niepożądanych, uciążliwych funkcji;

6) dążenie do zabezpieczenia wód gruntowych przed wyciekami z nieszczelnych „zbiorników bezodpływowych” poprzez ustalenie stref lokalnej utylizacji ścieków, kontrolę jakości systemów lokalnych. „

11) wstęp do rozdziału II-go otrzymuje brzmienie:

„Realizacja celów strategicznych określonych w „Strategii Rozwoju Koszalina” (uchwała Rady Miejskiej w Koszalinie nr XXII/400/2001 z dnia 29 marca 2001roku), wiąże się z przyjęciem celów i kierunków polityki przestrzennej, której przedmiotem jest niniejszy rozdział.”

12) § 10 otrzymuje brzmienie:

„§ 10. Przyjmuje się dla Koszalina ekorozwój, jako najbardziej optymalny kierunek gospodarczego i przestrzennego rozwoju miasta; wynika to z podstawowych wartości lokalnego środowiska przyrodniczego :

1) dobrze zachowane zasoby użytkowe przyrody ożywionej i atrakcyjne walory przyrodniczo-krajobrazowe (rzeźba terenu, wody, lasy);

2) czystość podstawowych elementów środowiska (powietrza atmosferycznego, gleb, szaty roślinnej) i polepszenie się stany czystości wód powierzchniowych;

3) zaawansowany stopień procesu redukcji istniejących zanieczyszczeń (realizacja oczyszczalni ścieków w Jamnie, realizowany program uciepłownienia miasta, nowoczesne wysypisko śmieci, wydajne ujęcia wysokiej jakości wody pitnej).”

13) § 11 otrzymuje brzmienie:

„§11. Przyjmuje się wiodące cele określające politykę rozwoju miasta :

1) tworzenie warunków i zachęt dla rozwoju bazy gospodarczej o zróżnicowanej lecz harmonijnej strukturze;

2) ochrona i ekspozycja przyrodniczych i kulturowych walorów miasta i okolic;

3) uatrakcyjnienie miasta przez stworzenie łatwego dostępu do morza z wykorzystaniem unikalnych walorów jeziora Jamno i mierzei;

4) kształtowanie sprzyjającego środowiska zamieszkania, pracy i wypoczynku.”

14) § 12 otrzymuje brzmienie:

„§ 12. 1. Przyjmuje się kierunki rozwoju preferowanych funkcji :

1) obsługa miasta i regionu – umocnienie roli Koszalina jako ośrodka wyższego rzędu dla funkcji: administracji, kultury , ochrony zdrowia i szkolnictwa wyższego oraz koncentracji usług komercyjnych;

2) produkcja i przetwórstwo – promocja dziedzin wykorzystujących możliwości surowcowe regionu (lasy, rolnictwo), rezerwy mediów (oczyszczalnia ścieków, woda, gaz), istniejące zasoby gruntów oraz potencjał kadrowy;

3) obsługa ruchu turystycznego – utworzenie centrum informacji oraz promocja rozwoju usług w dziedzinie rekreacji i rozrywki celem zatrzymania turystów tranzytowych i przyciągnięcia do Koszalina turystów wypoczywających na terenach przyległych gmin;

4) mieszkalnictwo – proporcjonalna podaż terenów dla różnorodnych form mieszkalnictwa oraz oferta wysokiego standardu zamieszkania w zdrowym i atrakcyjnym środowisku.

2. Rozwój preferowanych funkcji powinien być podporządkowany zasadzie optymalnego wykorzystania obszarów zainwestowanych oraz zasadzie zachowania i wzbogacania ekosystemu.”

15) § 13 otrzymuje brzmienie:

„§ 13. Przyjmuje się generalne zasady kształtowania przestrzeni miasta:

1) kontynuacja naturalnych trendów rozwoju przestrzennego w kierunkach wyznaczonych ciągami komunikacji i infrastruktury, w sposób określony zasadami polityki przestrzennej;

2) podniesienie roli Śródmieścia przez zwiększenie koncentracji zabudowy usługowej oraz poprawy jakości tej zabudowy, przy zapewnieniu właściwej obsługi komunikacyjnej; wyznaczenie obszaru strategicznego ścisłego centrum, stanowiącego przedmiot szczególnie wnikliwej i konsekwentnej polityki przestrzennej;

3) aktywizacja związków funkcjonalno-przestrzennych z morzem i jeziorem Jamno poprzez rozwój komunikacji i infrastruktury technicznej w kierunku północnym. „

16) część wstępna do Rozdziału III-go otrzymuje brzmienie:

„Poprzez pojęcie - „polityka przestrzenna” - rozumie się działania, wynikające z kompetencji i możliwości władz samorządowych, dla realizacji celów i kierunków kształtowania przestrzeni miasta.

Niniejsze studium określa:

1) w aspekcie ekologicznym – waloryzację środowiska naturalnego i określenie na jej podstawie obszarów chronionych o ustalenie zasad dopuszczalnej działalności ludzkiej na tych obszarach i terenach do nich przylegających;

2) w aspekcie gospodarczym – strefę koncentracji usług (obsługa miasta i regionu), strefę potencjalnych terenów zorganizowanej działalności inwestycyjnej, strefę rekreacyjno-turystyczną, a także zasady restrukturyzacji terenów przemysłowych i składowych oraz przekształceń terenów przemysłowych;

3) w aspekcie społecznym – określenie obszarów strategicznych i kierunków rozwoju funkcji mieszkaniowej stosownie do wzrostu potrzeb, a także określenie uwarunkowań dla rozwoju funkcji towarzyszących (rekreacji i usług podstawowych) w obrębie dominującej funkcji mieszkaniowej;

4) w aspekcie technicznym – usprawnienie systemów komunikacji i infrastruktury technicznej oraz określenie zasad ich dostosowania do przestrzennego rozwoju miasta.

Przyjmuje się zestaw zasad, zaleceń i rekomendacji (w skali całego miasta), do określenia zasad polityki przestrzennej w poszczególnych dziedzinach, do realizacji w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.”

17) § 14 otrzymuje brzmienie:

„§ 14. 1. Rekomendacje, w zakresie zagospodarowania terenów przyległych i korekty granic administracyjnych Koszalina, jako postulaty do przyszłych negocjacji i porozumień z władzami Powiatu Ziemskiego Koszalin i poszczególnych gmin otaczających miasto Koszalin.

2. Postuluje się regulację granic administracyjnych miasta przez włączenie :

części obszaru rezerwatu „Jezioro Lubiatowskie” wraz z bezpośrednim otoczeniem, położonego na terenie gminy Manowo; obszar rezerwatu i teren przyległy stanowią rodzajową całość przyrodniczą i przestrzenną, tym samym wymagają jednorodnego administrowania;
dwóch małych obszarów położonych we wsi Kłos, przy drodze do Gdańska;
miejscowości Kretomino.

3. Celem przeprowadzenia spójnej polityki przestrzennej proponuje się podjęcie działań zmierzających do powiększenia obszaru administracyjnego miasta przez włączenie terenów przylegających do granic, a znajdujących się w obrębie bezpośredniego oddziaływania miejskich systemów komunikacji i infrastruktury, to jest: miejscowość Bonin od strony południowej oraz wsie: Jamno, Łabusz i Skwierzynka od strony północnej.

4. Należy zmierzać do wynegocjowania z gminami sąsiednimi spójnych zasad zagospodarowania terenów przyległych do Koszalina w oparciu o zasadę ekorozwoju.

5. Należy preferować funkcje związane z rekreacją i turystyką przy ustalaniu i uzgadnianiu form zagospodarowania przestrzennego w rejonie jeziora Jamno i jeziora Lubiatowskiego.”

18) § 15 otrzymuje brzmienie:

„§ 15. 1. Zasady ochrony środowiska przyrodniczego: wyodrębniony system ekologiczny miasta stanowi wzajemnie powiązane obszary istniejącej zieleni (lasy, parki, łąki, bagna) i wody powierzchniowe jezior i rzek oraz obszary o specyficznych cechach krajobrazowych : doliny rzek, obniżenia przyjeziorne, wzgórza morenowe).

2. Istotą układu ekologicznego jest :

1) ochrona samoistnych wartości przyrodniczych, decydujących o utrzymaniu

równowagi ekologicznej środowiska;

2) zachowanie cennych pod względem krajobrazowo-przyrodniczym terenów

dla rekreacji i zagospodarowania turystycznego.

3. W skład układu ekologicznego włącza się :

istniejące obszary i tereny objęte ochroną prawną: 2 rezerwaty przyrody, zespół krajobrazowo-przyrodniczy, użytki ekologiczne, parki śródmiejskie, obszar chronionego krajobrazu, kompleksy leśne;
nie objęte dotychczasową ochroną: dolinę rzeki Dzierżęcinki, Raduszki, Czarnej, podmokłe obniżenia wokół jeziora Lubiatowskiego, zbocza wzgórz morenowych nad jez. Lubiatowskim.

4. Miejski (lokalny) układ ekologiczny nawiązuje do koncepcji regionalnego systemu ekologicznego ESOCH oraz koncepcji powstającej Europejskiej Sieci Ekologicznej ECONET, w których strefa wybrzeża morskiego stanowi obszar węzłowy o znaczeniu międzynarodowym, a dolina Radwi – korytarz węzłowy o znaczeniu krajowym; doliny rzek: Dzierżęcinki, Raduszki – Czarnej oraz Uniesty, będące lokalnymi korytarzami ekologicznymi, łączą te dwa ważne pod względem przyrodniczym obszary.

5. Określa się zakres dopuszczalnej działalności na obszarach wchodzących w skład układu ekologicznego miasta:

na terenach objętych konserwatorską ochroną przyrody (rezerwaty, zespół krajobrazowo-przyrodniczy, użytki ekologiczne) mającą na celu zachowanie unikatowej flory i fauny, udostępnionych dla celów dydaktycznych i badań naukowych nie dopuszcza się w zasadzie żadnej działalności człowieka; w ograniczonym zakresie dla rekreacji udostępnia się „Wąwozy Grabowe” i rezerwat „Jezioro Lubiatowskie”;
w „obszarach chronionego krajobrazu” ochronie przed dewastacją, zanieczyszczeniem oraz zmianą sposobu użytkowania podlegają wyróżniające się krajobrazowo tereny o różnych typach ekosystemów : bagiennych, leśnych, łąkowych; grunty rolne, leśne pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu, dopuszcza się w gospodarczym wykorzystaniu, dopuszcza się osadnictwo, preferuje się zagospodarowanie turystyczne w różnych formach;
parki miejskie i las komunalny są przeznaczone i zagospodarowane dla rekreacji mieszkańców;
na obszarach leśnych, w których prowadzona jest działalność gospodarcza ochronie podlega dotychczasowy sposób użytkowania (obszar zalesiony); dopuszcza się penetrację turystyczną mieszkańców, zbieranie runa leśnego na zasadach określonych przez Nadleśnictwo strefę lasu, przylegającą bezpośrednio do terenów zainwestowania miejskiego, narażoną na wzmożoną antropopresję, przeznacza się do przystosowania i zagospodarowania rekreacyjnego;
dolinę rzeki Dzierżęcinki w granicach zainwestowania miejskiego przeznacza się do zagospodarowania różnorodnymi formami zieleni i urządzeniami rekreacyjno-sportowymi; poza miastem pozostawia się zieleń naturalną;
dolinę rzeki Raduszki i rzeki Czarnej pozostawia się w dotychczasowym rolniczym użytkowaniu, z możliwością zagospodarowania dla celów rekreacyjno-sportowych przy osiedlu Raduszka;
dolinę rzeki Uniesty pozostawia się w leśnym i rolniczym użytkowaniu; ochroną należy objąć kompleks torfowisk i lasów bagiennych w pobliżu wsi i jeziora Jamno;
pas terenu przylegający do jeziora Jamno udostępnia się dla wybranych form rekreacji np. wędkowanie, ścieżka rowerowa, narto-rolki, biegówki;
zieleń w obniżeniu wokół jeziora Lubiatowskiego, stanowiąca naturalną otulinę rezerwatu pozostawia się w dotychczasowym użytkowaniu (częściowo użytki rolne i leśne, w większości nieużytki rolnicze) z możliwością ograniczonej penetracji turystycznej po wyznaczonym szlaku pieszym i rowerowym;
obszar wzgórz morenowych pomiędzy jeziorem Lubiatowskim a rzeką Uniestą proponuje się włączyć w istniejący „obszar chronionego krajobrazu”; dopuszcza się zagospodarowanie terenów użytkowanych dotychczas jako grunty orne byłej wsi Lubiatowo dla rekreacji o dominujących formach eko-turystyki oraz dla budownictwa mieszkaniowego o charakterze rezydencyjnym na powiększonych działkach; zasady zagospodarowania i zabudowy ustalone zostaną w planie ochrony rezerwatów.

6. W studium uwzględni się zasadę ochrony zasobów użytkowych środowiska, stanowiących bazę surowcową rozwoju gospodarczego dla wyodrębnionych obszarów :

udokumentowanych złóż surowców naturalnych kredy jeziornej nad jeziorem Lubiatowo;
zasobów wód wgłębnych w granicach ujęcia komunalnego;
kompleksów leśnych o znaczeniu gospodarczym;
rolniczej przestrzeni produkcyjnej dla intensywnej produkcji warzywniczo-ogrodniczej.”

19) § 16 otrzymuje brzmienie:

„§ 16. 1. Zasady ochrony środowiska kulturowego:

1) szczególnej ochronie podlegają zabytki kultury materialnej ujęte w ścisłym rejestrze zabytków byłego województwa koszalińskiego tj :

średniowieczny układ urbanistyczny okolony murami obronnymi,
założenia przestrzenne zieleni miejskiej, siedem parków i ciąg zieleni przy ul. Zwycięstwa,
pojedyncze obiekty architektury tj. trzy kościoły, domy mieszkalne, gmach poczty i muzeum,
zabytki archeologiczne tj. szczyt Góry Chełmskiej – obiekt kultu oraz dwa grodziska;

2) ochronie podlegają również ujęte w rejestrze zabytków miasta Koszalina zabytkowe cmentarze (miejsca upamiętnienia) żydowskie i ewangelickie oraz obiekty architektury.

2. Proponuje się w studium objąć ochroną konserwatorską obszary, w których występują obiekty zabytkowe; jednakże, ścisłe granice oraz określenie stref ochrony konserwatorskiej wynikają ze studium historyczno-urbanistycznego.”

20) § 17 otrzymuje brzmienie:

„§ 17. 1. Zasady rozwoju komunikacji kołowej: przyjmuje się zasadę kontynuacji ustalonego w Koszalinie układu komunikacyjnego promienisto - pierścieniowego, przekształcając system w części południowej na układ pasmowy w kierunku miasta Białogardu dającego możliwość rozwoju miasta we wszystkich kierunkach z podziałem miasta na strefy komunikacyjne.

2. Ustala się rezerwację terenu pod budowę obwodnicy, drogi krajowej nr 6 Szczecin – Gdańsk, od ul. Szczecińskiej, wzdłuż ul. BOWID, i dalej po północnej stronie miasta, wzdłuż torów kolejowych do połączenia z planowana obwodnicą Sianowa.

3. Ustala się rezerwację terenu pod budowę obwodnicy drogi krajowej Nr 11.

4. Ustala się konieczność budowy w pierwszej kolejności odcinka w.w. obwodnicy od ulicy Szczecińskiej do ulicy Władysława IV-go w celu :

połączenia dzielnic północnych i zachodnich położonych poza terenami kolejowymi,
odciążenia ul. Morskiej i skrzyżowania ul. Bohaterów Warszawy – Armii Krajowej,
stworzenie alternatywy dla tranzytu Gdańsk-Szczecin,
podniesienia atrakcyjności terenów przemysłowych poprzez powstanie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w ramach strefy zorganizowanej działalności inwestycyjnej.

5. Wyznacza się trasę dla przeprowadzenia ulicy zbiorczej, zewnętrznym pierścieniem obwodnicy miejskiej, od skrzyżowania ulic: Gnieźnieńska - 4-go Marca, ulicą Słowiańską - poszerzoną do dwóch jezdni z przedłużeniem, wiaduktem nad torami kolejowymi, do węzła z ulicą Szczecińską i dalej do ulicy Syrenki, jako tzw. obwodnicę odciążającą obwodnicę śródmiejską.

6. Umożliwia się realizację nowej trasy wylotowej w kierunku Kołobrzegu, dla drogi nr 11 Kołobrzeg-Poznań, od planowanego węzła tej trasy z drogą nr 6, przy ul. Szczecińskiej, do połączenia z istniejąca trasą drogi nr 11, w granicach gminy Biesiekierz i Będzino.

7. Przyjmuje się potrzebę budowy nowej trasy komunikacji kołowej z Koszalina w kierunku morza, wzdłuż ul. Władysława IV-go, w uzgodnieniu, kontynuacji przebiegu, z władzami Powiatu Ziemskiego Koszalin, Gminą Będzino, Gminą Sianów oraz Gminą Mielno.

8. Rozbudowa układu komunikacyjnego Koszalina i terenów podmiejskich polega na modernizacji istniejących dróg wylotowych z Koszalina i budowie brakujących odcinków obwodnic; we wszystkich możliwych przypadkach trasy te winny przebiegać wzdłuż istniejących dróg lub ciągów infrastruktury celem umożliwienia realizacji etapowej.

9. Przy realizacji komunikacyjnego układu Koszalina na obrzeżu miasta, należy zapewnić ścisłą współpracę z sąsiednimi gminami począwszy od opracowania wspólnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz wzajemnego uzgodnienia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego gmin do wspólnych realizacji i finansowania budowy.

10. Uznaje się konieczność pilnego usprawnienia istniejącego układu komunikacyjnego, a w szczególności :

ukończenie budowy obwodnicy śródmieścia od al. Monte Cassino do ulicy Połczyńskiej,
modernizację skrzyżowań o niedostatecznej przepustowości.

11. Uznaje się konieczność określenia podstawowych zasad i preferencji przy rozwiązaniach komunikacyjnych:

na głównych trasach ruchu kołowego należy preferować bezpieczeństwo i przepustowość ruchu; preferowanie prędkości jazdy jest uzasadnione na planowanych nowych trasach obwodnic dróg krajowych nr 6 i nr 11;

w śródmieściu Koszalina i w dzielnicach mieszkaniowych należy preferować ruch pieszy kosztem ruchu kołowego, w tym zalecane jest ograniczenie prędkości jazdy do 50 – 40 km/godz. na ulicach głównych i 20 – 40 km/godz. na pozostałych ulicach w tych obszarach, strefa I.

12. Wielkość parkingów dla samochodów osobowych należy określić dla wskaźnika motoryzacji 350 SO/1000 M, z rezerwowaniem terenu dla parkowania jednopoziomowego; nie wyklucza się budowy parkingów wielopoziomowych, według załącznika graficznego parkingów strategicznych na granicach stref I/II, stref II/III.

13. Parkingi dla samochodów ciężarowych winny być wyznaczone w strefach przemysłowych; nie przewiduje się budowy tych parkingów w obrębie dzielnic mieszkaniowych; przewiduje się dla samochodów ciężarowych, w ruchu tranzytowym lub docelowym, budowę parkingów przy trasach dróg nr 6 i nr 11 na obrzeżach miasta; zapewnienie możliwości przesiadania w centrum.

14. Wszystkie urządzenia komunikacyjne: ulice, parkingi, ciągi piesze, dworce itp., winny być projektowane i realizowane z rezerwą uwzględniającą wzrost ruchu w sezonie letnim.

15. Ustala się konieczność etapowej realizacji systemu tras rowerowych służących komunikacji dojazdowej i dla celów rekreacyjnych z preferencją ich sytuowania w granicach istniejących lub poszerzonych pasów drogowych.

16. Szkielet układu tras rowerowych mają stanowić drogi wylotowe z centrum we wszystkich głównych kierunkach prowadzących do terenów rekreacyjnych i ogrodów działkowych.

17. Uzupełnieniem tego układu mają być drogi w śródmieściu i dzielnicach mieszkaniowych.

18. W pierwszej kolejności należy wytyczyć ścieżki rowerowe :

z Mielna ulicą Morską przez centrum i dalej w kierunku Lubiatowa i Wyszeborza;

z Łaz przez Osieki, Jamno, śródmieście Koszalina i dalej do Sarzyna i Świeszyna.

19. Komunikacja zbiorowa: komunikacja zbiorowa winna być projektowana szczególnie w obszarze śródmieścia, ze względu na ograniczone możliwości parkowania; ustala się konieczność sukcesywnej modernizacji rozwiązań dla komunikacji zbiorowej, a między innymi :

realizację przystanku początkowego i końcowego dla linii podmiejskich w rejonie dworca PKP;

zmniejszenie odległości między przystankami w centrum maksymalnie od 300 do 400 m.”

21) § 18 otrzymuje brzmienie:

„§ 18. Zasady rozwoju usług.

wyznacza się strategiczne obszary rozwoju usług w obrębie miasta, wobec których należy opracować szczególne zasady promocji, zbywania i zabudowy;

usługi związane z obsługą miasta i regiony oraz z obsługą ruchu turystycznego powinny być koncentrowane w strefie obejmującej śródmieście i wskazany teren do realizacji centrum;

dla usług projektowanych i realizowanych na obszarach o dominującej funkcji usługowej należy zapewnić niezbędne przestrzenie dla komunikacji pieszej i kołowej oraz miejsca postojowe dla samochodów;

przy projektowaniu i realizacji usług na obszarach mieszkaniowych należy przyjąć zasadę ochrony mieszkańców przed uciążliwościami wynikającymi z funkcji usługowej.”

22) § 19 otrzymuje brzmienie:

„§ 19. Zasady rozwoju funkcji produkcyjno-magazynowej:

dla rozwoju wytwórczości, działalności serwisowej i handlu hurtowego wskazuje się obszary położone w zachodniej części Koszalina za torami kolejowymi;

tereny zainwestowane, stanowiące pozostałość po likwidowanych przedsiębiorstwach należy restrukturyzować według zasad, które powinny wynikać ze specjalistycznego opracowania wskazującego sposoby optymalnego zagospodarowania;

wyznacza się strategiczną strefę zorganizowanej działalności gospodarczej ‑ strefa ekonomiczna;

akceptuje się istnienie niewielkich przedsiębiorstw produkcyjnych, serwisowych lub hurtowych na obszarach o dominującej funkcji usługowej a nawet mieszkaniowej pod warunkiem uprzedniego rozstrzygnięcia wynikających stąd problemów, przez opracowanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.”

23) § 20 otrzymuje brzmienie:

„§ 20. Zasady rozwoju mieszkalnictwa:

wyznacza się strategiczne obszary budownictwa mieszkaniowego, dla których należy określić ścisłe zasady przygotowania, uzbrojenia, zbywania i zabudowy;

przyjmuje się zasadę sukcesywnej zabudowy terenów uzbrojonych w pierwszej kolejności;

przyjmuje się zasadę wyprzedzającego kompleksowego przygotowania nowych terenów mieszkaniowych przed udostępnieniem ich do zabudowy;

obszary chaotycznej, istniejącej zabudowy mieszkaniowej przeznacza się do rehabilitacji dotyczącej usprawnienia układów komunikacyjnych, regulacji granic terenów publicznych oraz poprawy infrastruktury społecznej i technicznej;

wskazuje się strefy potencjalnych terenów zorganizowanych budownictwa mieszkaniowego celem umożliwienia i zapewnienia :

scalenia i wtórnego, zgodnego z koncepcją urbanistyczną, podziału na działki,
kompleksowego projektowania i realizacji systemów komunikacji i infrastruktury technicznej.”

24) § 21 otrzymuje brzmienie:

„§ 21. Zasady i rekomendacje organizacji i funkcjonowania terenów rekreacji i wypoczynku:

za tereny rekreacyjne w mieście uznaje się, obecnie funkcjonujące :
1. parki śródmiejskie w dolinie rzeki Dzierżęcinki – około 40 ha,
2. las komunalny (park leśny) o pow. 99.6 ha,
3. pas zieleni ze ścieżką pieszą łączącą te dwa obszary;

za tereny rekreacyjne w mieście uznaje się, przewidywane do zagospodarowania :

cała dolina rzeki Dzierżęcinki ( łącznie z istniejącymi parkami) od wypływu z jeziora Lubiatowskiego do ujścia do jeziora Jamno (już na terenie gminy Będzin),
cała strefa lasów na wzgórzach Góry Chełmskiej przylegająca do zabudowy miejskiej tj. od torów kolejowych w kierunku Gdańska do jeziora Policzko (już w gminie Manowo) o szerokości do 1 km w głąb,
tereny nad jeziorem Lubiatowskim (była wieś Lubiatowo, część Dzierżęcina);

przyjmuje się zasady funkcjonowania szlaków i terenów rekreacyjnych :

doprowadzenie funkcji rekreacyjnych do terenów wypoczynku pozamiejskiego (tj. do jeziora Jamno i morza oraz małych jeziorek okolic Wyszeborza i do Mostowa) poprzez zielone szlaki piesze i rowerowe oraz szlaki dla łyżworolek i biegówek,

zagospodarowanie doliny Dzierżęcinki jako: nowe parki od torów do ogrodów działkowych na północy oraz od ulicy Targowej do ul. IV-go Marca, małe zalewy wędkarskie (przy terenach wojskowych),tereny małych sportów np. boiska do gier, pole golfowe (przy terenach wojskowych aż do Dzierżęcina), częściowo unaturalizowanie fragmentów doliny np. pozostawienie bagienek jako ostoi dla ptactwa,

przystosowanie do penetracji lasów w części przylegającej do miasta przez wyznaczenie drogi (duktu) dla wędrówek pieszych i rowerowych, pozostawienie ławek, koszy na śmieci,

zagospodarowanie terenów byłej wsi Lubiatowo na podstawie planu miejscowego uwzględniającego zasady określone w prawie ochrony; teren winien być zagospodarowany ekstensywnie, uwzględniający zachowanie czterech warunków: zachowanie bezwzględnie czystości wód jeziora, zachowanie wszystkich naturalnych ekosystemów, tj. bagien, łąk lasów, a więc zabudowa wyłącznie na gruntach ornych, zachowanie istniejącej rzeźby terenu (zakaz niwelacji), wyznaczenie strefy ochronnej rezerwatu tylko do penetracji pieszej z dwoma lub trzema miejscami wglądu w jezioro.”

25) § 22 otrzymuje brzmienie:

„§ 22. Zalecenia w zakresie rolnictwa:

wprowadza się całkowity zakaz dla nowych lokalizacji rolniczej hodowli produkcyjnej na obszarze całego miasta;
pozostawia się w użytkowaniu rolniczym tereny niezainwestowane a nieobjęte ochroną środowiska przyrodniczego;
dopuszcza się rolniczy sposób wykorzystania użytków rolnych na obszarach rozwojowych innych funkcji do czasu ich zagospodarowania.”

26) § 23 otrzymuje brzmienie:

„§ 23. Zalecenia w zakresie gospodarki wodnej:

zaopatrzenie w wodę w oparciu o istniejące ujęcia wody „Koszalin” i „Mostowo”; wydajność istniejących ujęć w ilości 80 400 m³/d zapewnia zapotrzebowanie na wodę dla przyszłościowych potrzeb Koszalina, Mielna, i okolicznych miejscowości;

gospodarka wodna Koszalina wymaga usprawnienia i rehabilitacji systemów wodociągowych; za najpilniejsze działania inwestycyjne uznaje się:

wymianę starych sieci magistralnych i rozdzielaczy z uwagi na zły stan techniczny i dużą awaryjność,
budowę stacji uzdatniania wody dla ujęcia „Mostowo”,
dokończenie rozpoczętych inwestycji w zakresie magistral dla poprawy zaopatrzenia w wodę dzielnicy Północ i Raduszki ,
zaopatrzenie w wodę z miejskiej sieci wodociągowej osiedli domków jednorodzinnych w Chełmoniewie, Dzierżęcinie i Lubiatowie ,
podłączenie do miejskiego systemu zaopatrzenia obiektów z lokalnymi ujęciami wody w rejonie ulicy Szczecińskiej.

dla prawidłowej pracy i rozwoju całego systemu zaopatrzenia w wodę wskazane jest opracowanie nowego programu ogólnego rozbudowy sieci wodociągowych dla Koszalina z uwagi na duże zmiany rozbioru wody i dezaktualizację istniejących programów z lat 1978 – 79.”

27) § 24 otrzymuje brzmienie:

„§ 24. 1.Zalecenia w zakresie kanalizacji sanitarnej:

nowa oczyszczalnia ścieków „Jamno” o przepustowości 54 000 m³/d może obsłużyć 150 tys. mieszkańców Koszalina i około 50 tys. mieszkańców sąsiednich gmin przy dopływie ścieków wyłącznie sanitarnych;
z uwagi na znaczne obciążenie oczyszczalni w okresie dużego deszczu wskazana jest przebudowa kanalizacji ogólnospławnej na rozdzielczą w rejonie ulicy Franciszkańskiej, Marszałka Józefa Piłsudskiego, Ludwika Waryńskiego i Zwycięstwa;
zrealizowany główny kolektor zbiorczy „A”, o długości około 6.5 km, może przejąć maksymalnie ilości istniejących i przewidywanych ścieków z rejonu Koszalina i dodatkowo z sąsiednich gmin;
dla Koszalina w granicach administracyjnych przyjmuje się trzy systemy odprowadzania i utylizacji ścieków:

a) w układzie grawitacyjnego spływu na obszarze obejmującym ok. 80 %

powierzchni terenów do skanalizowania ,

b) w układzie przepływów ciśnieniowych głównie na obrzeżach miasta,

c) system lokalnej utylizacji ścieków w Lubiatowie;

uznaje się za konieczne usprawnienie systemów kanalizacji ściekowej na terenach zainwestowanych:

a) przebudowa kolektora „R” dla potrzeb Rokosowa,

b) przebudowa lub budowa drugiej nitki kolektora sanitarnego G II

w ulicy Stanisława Staszica,

c) skanalizowanie wszystkich terenów nie wymagających budowy

przepompowni ścieków.

2. Uznaje się kluczowe inwestycje w zakresie kanalizacji, które umożliwiają korzystanie z wyznaczonych terenów dla działalności gospodarczej (specjalna strefa ekonomiczna) i mieszkalnictwa:

rozwiązanie gospodarki ściekowej przy ul. BOWiD i ul. Szczecińskiej;
skanalizowanie obszarów z udziałem istniejących przepompowni ścieków;
skanalizowanie nowych terenów wyznaczonych pod zabudowę w strefie zlewni grawitacyjnego spływu ścieków do oczyszczalni;
rozwiązanie gospodarki ściekowej w strefie zlewni przepływów ciśnieniowych na osiedlu domków jednorodzinnych w Raduszce.

3. Dla usprawnienia i właściwego rozwoju gospodarki ściekowej wskazane jest opracowanie nowego programu ogólnego uzbrojenia kanalizacyjnego dla miasta Koszalina.”

28) § 25 otrzymuje brzmienie:

„§ 25. Zalecenia w zakresie kanalizacji deszczowej:

zgodnie z podziałem hydrologicznym terenów objętych kierunkową zabudową miasta zasadniczymi odbiornikami wód są: rzeka Dzierżęcinka, rzeka Czarna na krańcach południowych oraz rzeka Unieść – poza miastem;
adaptuje się istniejący układ kolektorów na terenach zainwestowanych;
rozbudowę kanalizacji deszczowej przewiduje się w miarę potrzeb przy realizacji poszczególnych dzielnic;
zaleca się montaż urządzeń podczyszczających na istniejących i projektowanych wlotach do odbiorników;
kolektory, które są obecnie rowami otwartymi usytuowane na terenie projektowanej zabudowy przewiduje się do skanalizowania;
rowy melioracyjne nie kolidujące z zabudową i otoczeniem pozostawia się jako otwarte do renowacji.”

29) § 26 otrzymuje brzmienie:

„§ 26. 1. Zalecenia w zakresie ciepłownictwa:

uciepłowienie w oparciu o istniejące ciepłownie FUB i DPM o łącznej mocy 243 KW;
oprócz w.w. źródeł ciepła dla potrzeb grzewczych starych, nowych obiektów zaleca się stosowanie ekologicznych nośników energii, tj. gazu, energii elektrycznej, oleju opałowego i ciepła ze źródeł niekonwencjonalnych;
wyklucza się powstanie nowych źródeł ciepła z udziałem paliwa stałego, a w przypadkach już istniejących zaleca się zmianę takiego paliwa na ekologiczne;
w rejonach znacznie oddalonych od centralnych źródeł ciepła (na terenie zabudowy jednorodzinnej) zaleca się zaopatrzenie cieplne z lokalnych źródeł ciepła z zastosowaniem ekologicznych nośników energii;
przewiduje się usprawnienie całego systemu poprzez zwiększenie przepustowości głównej magistrali z kotłowni FUB oraz wybudowanie magistrali łączącej ciepłownię FUB i DPM;
do przyszłościowych zadań zalicza się zmodernizowanie centralnych źródeł ciepła z uwzględnieniem zmiany paliwa.

2. Planuje się rozwój miejskiego systemu cieplnego poprzez :

zwiększenie zdolności produkcyjnej podstawowych źródeł ciepła oraz zmniejszenie strat przesyłu i dystrybucji energii cieplnej;
wyłączenie z eksploatacji najbardziej uciążliwych dla środowiska kotłowni;
obniżenie kosztów produkcji energii cieplnej poprzez zmniejszenie strat energetycznych;
wykorzystanie do nowych podłączeń mocy odzyskanej w wyniku automatyzacji systemu oraz oszczędności u odbiorców;
sukcesywną modernizację istniejących sieci;
modernizację centralnych źródeł ciepła do wymaganych norm ochrony środowiska.”

30) § 27 otrzymuje brzmienie:

„§ 27. Zalecenia w zakresie zaopatrzenia w gaz:

adaptuje się centralny system zaopatrzenia miasta Koszalin w gaz ziemny zaazotowany ze złóż lokalnych w rejonie Wierzchowa, Trzebiatowa, Daszewa, Białogardu i Karlina; gaz ze złóż jest wzbogacony i stabilizowany gazem wysokometanowym do podgrupy GZ – 35 w mieszalniach gazu;
zasoby lokalne gazu ziemnego i wykonany gazociąg przemysłowy Ujście – Szczecinek – Koszalin zabezpiecza potrzebne ilości gazu dla rozwoju budownictwa mieszkaniowego i podmianę paliwa stałego na gazowe w lokalnych kotłowniach miasta Koszalin;
zwiększone zapotrzebowanie gazu zostanie zabezpieczone po połączeniu systemu regionalnego z systemem ogólnopolskim;
istniejący układ sieci gazowej i dwustronne zasilanie miasta Koszalin pozwala na rozbudowę sieci średnioprężnej dla potrzeb ogrzewnictwa w szerokim zakresie;
usprawnienie i rozwój systemu zaopatrzenia w gaz; zaleca się wykonanie według zmodyfikowanego programu gazyfikacji miasta Koszalina opracowanego w 1993 roku dla potrzeb wynikających z rozwoju miasta.”

31) § 28 otrzymuje brzmienie:

„§ 28. Zalecenia w zakresie elektroenergetyki:

w celu poprawienia zasilania m. Koszalin w energię elektryczną, a głównie dla odbiorców w dzielnicach: Rokosowo, Chełmoniewo, Raduszka, Osiedle IV-go Marca, KS – Nasz Dom, rejon ulic Zwycięstwa od Dzierżęcinki, ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego przewiduje się wybudowanie GPZ – Wschód, którego zadaniem będzie wprowadzenie energii z pominięciem GPZ – Północ i GPZ – Południe bezpośrednio do RS – Zwycięstwa; takie rozwiązanie zdecydowanie poprawi zasilanie w energię elektryczną odbiorców w.w. dzielnic i osiedli;

moc zainstalowania GPZ-tów miasta Koszalin po realizacji GPZ – Wschód wyniesie 144 MVA, co przy poborze mocy maksymalnej w przewidywanej wysokości 80-90 MVA gwarantuje dobre warunki zasilania odbiorców energii elektrycznej i zabezpiecza zapotrzebowanie na następne 15 – 20 lat.”

32) § 29 otrzymuje brzmienie:

„§ 29. Ustala się obowiązek sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dla obszarów strategicznych dla Gminy Miasto Koszalin:

obszar strategiczny rozwoju usług i rekreacji (las komunalny - Góra Chełmska), oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem E 5 ;

obszar Wilkowa, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem S2, S2.1, S3, S3.1, S3.2 oraz E14.1, E14.2, wraz z pasami drogowymi (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w obszarze zawartym między ulicami: Gnieźnieńską, 4-go Marca, terenami wojskowymi, rzeką Dzierżęcinką i terenami linii kolejowych) - obszar, w obrębie którego lokalizuje się obiekt handlowy o powierzchni sprzedaży powyżej 2000m²;

obszar centrum Północy I, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem N17 oraz N17.1, wraz z pasami drogowymi (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w rejonie ulicy Władysława IV-go, Akademickiej, Staszica i Jana Pawła II-go) - obszar, w obrębie którego lokalizuje się obiekt handlowy o powierzchni sprzedaży powyżej 2000m²;

obszar istniejącej dzielnicy przemysłowo-składowej, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem W7.1 - obszar, w obrębie którego lokalizuje się obiekt handlowy o powierzchni sprzedaży powyżej 2000m²;

obszar między ulicą Gdańską, Rolną i Orląt Lwowskich, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” – symbolem E 3 oraz E 3.1 (zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar położony w Koszalinie między ulicami Fałata, Gdańską , Piłsudskiego, al. Zawadzkiego i kompleksem Góry Chełmskiej, uchwalonego uchwałą Nr XXXV/358/97 z dnia 5 września 1997r.) - obszar, w obrębie którego lokalizuje się obiekt handlowy o powierzchni sprzedaży powyżej 2000m².”

33) § 30 otrzymuje brzmienie:

„§ 30. Wskazuje się obszary, dla których Gmina Miasto Koszalin zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego:

obszar strategiczny rewitalizacji - „Centrum” (obszar objęty uchwałą Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 25 października 2001r., Nr XXVIII/492/2001);

obszar Rokosowa Południe – Dzierżęcin, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem E15, E15.1, E17, E17.1, E17.2, E19, E20, E21, część E22, część E23 oraz E 22.1, wraz z pasami drogowymi;

obszar Lubiatowa, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem - E 23, E24, E25.1, E25.2, E26, E27.1, E27.2, E 27.3 oraz E27.4, wraz z pasami drogowymi;

obszar Północ I, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem N14, N15, N15.1, N16, N18 oraz N19, wraz z pasami drogowymi;

obszar Wschód, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem E9, E9.1, E9.2 (od ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego) oraz E7, E8 (od ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego), wraz z pasami drogowymi;

obszar Raduszki, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem S4 oraz S5, wraz z pasami drogowymi;

obszar Południe I, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem S9, S10, S11, S12, S 12.2 S13, S14, S 14.1 oraz S15, wraz z pasami drogowymi;

obszar Osiedla Morskie oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem N2, N3, N4, N5, N6, N 6.1 oraz N7, wraz z pasami drogowymi;

obszar Osiedla Lechitów, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem W1, W2, W3 oraz W4, wraz z pasami drogowymi;

obszar strategiczny budownictwa mieszkaniowego, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem S 7, S 8, S8.1, część S4 oraz S 16, wraz z pasami drogowymi;

obszar istniejącej dzielnicy przemysłowo-składowej, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” - symbolem W7, W8, C1.2 oraz W9, wraz z pasami drogowymi;

obszar bazy PKS, oznaczony na załączniku nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” – symbolem S12.1.”

34) § 31 otrzymuje brzmienie:

„ § 31. 1. Studium dotyczy obszarów, które wpływają na strukturę przestrzenną miasta oraz przeznaczenie poszczególnych terenów.

2. Do obszarów, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym należy przestrzeń, w liniach rozgraniczających ulice zbiorcze i główne oraz nowego cmentarza.

3. Do obszarów, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym należy przestrzeń, w liniach rozgraniczających, projektowanych dróg krajowych - ekspresowych S - 6 i S - 11.

4. Przyjęte rozwiązania przestrzenne, na obszarach objętych studium, wynikają z konieczności przystosowania do zgodności z ustaleniami studium sporządzanych dla poniżej wymienionych obszarów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w zakresie polityki inwestycyjnej Gminy Miasto Koszalin:

1) Centrum Północy I - N17.1, N 17,

2) Północ I - N14, N15, N15.1, N16, N18, N19,

3) Wschód - E9, E9.1, E9.2, E8, E7,

4) Wilkowo - S2, S2.1, S3, S3.1, S3.2, E14.1, E14.2,

5) Lubiatowo - E23, E24, E25.1, E25.2, E26, E 27.1, E27.2, E27.3, E 27.4.

5. Przyjęte rozwiązania przestrzenne, na obszarach objętych studium, dotyczą również podjętych uchwał o przystąpieniu do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, dla następujących obszarów:

Rokosowo Południe – Dzierżęcin - E15, E15.1, E17, E17.1, E17.2, E19, E20, E21, E 22, E22.1, E23,
Południe I - S9, S10, S11, S12, S12.2, S13, S14, S14.1, S15,
Baza PKS - S12.1,
Góra Chełmska - E5.

6. W studium zostało uwzględnione opracowanie ekofizjograficzne, dla obszaru całego miasta, które nie zmienia wpływu uwarunkowań na ustalenia wynikające z załącznika nr 1 do uchwały.

7. Studium uwzględnia opracowanie - „Studium historyczno - urbanistyczne - strefy ochrony konserwatorskiej i krajobrazowej”, stanowiące załącznik nr 5 do uchwały, oraz opracowanie - „Studium historyczno-urbanistyczne - wytyczne konserwatorskie w zakresie ochrony zabytków archeologicznych”, stanowiące załącznik nr 6 do uchwały.”

§ 3.

Załącznikami do niniejszej uchwały są:

1) załącznik nr 1 – „Uwarunkowania - środowisko przyrodnicze i kulturowe” (rysunek w skali 1 : 10 000),

2) załącznik nr 2 – „Uwarunkowania - infrastruktura techniczna” (rysunek w skali 1 : 10 000),

3) załącznik nr 2.1 - „Infrastruktura techniczna na tle potrzeb rozwojowych miasta Koszalina”( rysunek w skali 1 : 25 000),

4) załącznik nr 3 – „Kierunki polityki przestrzennej ze zmianami” (rysunek w skali 1:10000),

5) załącznik nr 4 - „Dyspozycje szczegółowe ze zmianami dla obszarów elementarnych”,

6) załącznik nr 5 - „Studium historyczno-urbanistyczne – strefy ochrony konserwatorskiej i krajobrazowej”,

7) załącznik nr 6 - „Studium historyczno - urbanistyczne – wytyczne konserwatorskie w zakresie ochrony zabytków archeologicznych miasta Koszalina”,

8) załącznik nr 7 - rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag.

§ 4.

Zmiany w tekście studium, stanowiącym załącznik 4 do niniejszej uchwały, wyróżnione są tłustym drukiem.

§ 5.

Zmiany w rysunku studium, stanowiącym załącznik nr 3 do niniejszej uchwały, wyróżnione są intensywną barwą.

§ 6.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Przewodniczący Rady Miejskiej

w Koszalinie

Ryszard Wiśniewski

(2012109412) ZARZĄDZENIE NR 6912012 PREZYDENTA MIASTA RYBNIKA
1 2 REGULAMIN NAGRODY ARTYSTYCZNEJ PREZYDENTA MIASTA BIAŁEGOSTOKU 3
1 ZARZĄDZENIE NR 27321 2 PREZYDENTA MIASTA BIAŁEGOSTOKU 1

Tags: koszalina zmiana, miasta koszalina, uwarunkowań, koszalina, miasta, zmiana, prezydent, studium